X
BIAŁE PTAKI
biały (bez rymów)
2020-12-05 06:53
wznoszą mnie senne białe ptaki
mary chichoczą bezzębne
budzi mnie z wiersza dzwon
chcę powrócić do wiary
ból swój niosę na dłoniach
bezkresną biel chcę przebyć
narasta we mnie ciemność
teraz cisza szarością szara
ciszą zasiali łagodne fiołki
może jutro nie uniosę głowy
pamięć nie mija jak mija ciało
zostawić marzenia przy roztaju
skręcić w ten szary spokój
idąc z uschniętą w kieszeni tęsknotą
mary chichoczą bezzębne
budzi mnie z wiersza dzwon
chcę powrócić do wiary
ból swój niosę na dłoniach
bezkresną biel chcę przebyć
narasta we mnie ciemność
teraz cisza szarością szara
ciszą zasiali łagodne fiołki
może jutro nie uniosę głowy
pamięć nie mija jak mija ciało
zostawić marzenia przy roztaju
skręcić w ten szary spokój
idąc z uschniętą w kieszeni tęsknotą
Ocena wiersza
Wiersz nie został jeszcze oceniony.
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Bronisława Góralczyk(*)
2020-12-06
Zostawić marzenia przy rozstaju - ryzykowne, bo za którym iść?...
Cisza i szarość, i smutek - jeden wielki pesymizm.
Pozdrawiam optymistycznie :) B.G.
Cisza i szarość, i smutek - jeden wielki pesymizm.
Pozdrawiam optymistycznie :) B.G.
szara
2020-12-05
Szarość mnie tu zabiła🙂
Ciekawy wiersz
Pozdrawiam autora
Ciekawy wiersz
Pozdrawiam autora
BardzoBardzo
2020-12-05
Nie stawaj się jeszcze
Popiołem szarym
Co w wietrze ucieka
przed wszelkim wyzwaniem
Ty wielkim jesteś
choć czujesz się małym
Ty spojrzy w siebie
Odnajdź człowieka
Bo trzeba walczyć
Nim wargi zbieleją
Nim szronem znajdą nam myśli
Nie po to Bóg dał nam wiary
Nie po to na świat przyszlismy
By rzucać się śmierci w objęcia
Popiołem szarym
Co w wietrze ucieka
przed wszelkim wyzwaniem
Ty wielkim jesteś
choć czujesz się małym
Ty spojrzy w siebie
Odnajdź człowieka
Bo trzeba walczyć
Nim wargi zbieleją
Nim szronem znajdą nam myśli
Nie po to Bóg dał nam wiary
Nie po to na świat przyszlismy
By rzucać się śmierci w objęcia
LidiaM-9
2020-12-05
Wszyscy wiemy, jaka jest kolej rzeczy, ale nasze niestarzejące się (na ogół) wnętrze buntuje się przeciw temu porządkowi. Zadajemy mnóstwo pytań o egzystencję, na które nie znajdujemy odpowiedzi. Pozostaje wiara i nadzieja. Pozdrawiam serdecznie.
naskraju*(*)
2020-12-05
Kolistość naszej wędrówki do miejsca wiecznego spoczynku. Zastanawianie się nad przemijaniem i poszukiwanie miejsca na spokój i zasuszoną tęsknotę.
Pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam serdecznie
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności