Wiesz, co... Wracam do tego wiersza od kiedy go tu udostępniłaś już n-ty raz. Tak, jest on nieidealny. Można by go dopracować w stylu. Natomiast taki nieidealny też jest zjadliwy i właśnie dlatego ja tu wracam. Mnie bardziej niż Scooter przyciaga tu ta cerata na stole. Wszyscy znamy to "cóś". Niby to ma spełniać funkcję ochronną oraz estetyczną, ale jednak jest to tandetne. Wielu z nas pewnie zna te ceraty marne z lat 90' ubiegłego stulecia. I teraz tutaj ta cerata słyszy najwięcej. Babcia krzyczy, tato liczy ma jakąś zmianę, a peelka nie słyszy i słyszy. W tym wszystkim Scooter wykrzykuje: po ile jest ryba? A może bardziej: ile ona jest warta? Myślą więc znów wracam do ceraty i zastanawiam się czym ona tak naprawdę jest? Ja bowiem w niej dostrzegam wrażliwość peelki. Niby to wygląda "tak se", jak ta cerata, a jednak okrywa ona stół, którym jest serce człowieka. A jest to serce człowieka, którego nikt nie słucha... Tak odczytuję ten wiersz. Jagody oczywiście posiadają swoją symbolikę i można by tu dopisać jeszcze więcej interpretacji, ale ja w mojej poprzestanę na tym wrażliwym sercu, które cierpi na brak wysłuchania. A ta ryba prawdopodobnie warta jest "stracenia" chwili, żeby zyskać uśmiech pięknego człowieka. 😊

Tak to widzę. Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋🏻‍♂️

Pamiętam tę piosenkę, wpadała w ucho, choć to nie moje klimaty....Tym wierszem przywołałaś moje młodzieńcze lata:)