wiem coś o tym - mi mówili, że mam schizofrenię, ja się zgodziłem i brałem leki, które jedną zamieniły na jeszcze gorszą, ale cóż - jestem na tyle pokorny, że nie dyskutuję z medycyną, bo nie jestem lekarzem tylko zwykłym gościem z osiedla, które jest trochę inne od innych...I dobrze mi z tym. Poza tym co to znaczy "choroba" - wolę określenie "cierpienie", bo nie każda choroba powoduje cierpienie (np. faza manii w cyklofrenii) i nie każde cierpienie jest chorobą - zdrowi też cierpią z tysiąca i jednego powodu...Świetny utwór, forma doskonała :-)

z chorobą się nie dyskutuje, tylko twardo stawia swoje racje, żądania... zawsze jest miejsce i czas na dyskusję i rozmowę Ty dasz jej coś od siebie, ona też zejdzie z tonu... dogadacie się i dalej będziesz pięknie pisać...

Widać, że to temat przepracowany, mądre podejście do choroby i godny podziwu dystans, dziękuję za ten wiersz :) pozdrawiam

Ciekawy pomysł na wiersz. Bardzo podoba mi się świadomość podmiotu lirycznego odnośnie choroby. Zamartwianie się, gnębienie samego siebie nic nie da, bo i tak, to co jest do przeżycia to trzeba zwyczajnie przeżyć. Można natomiast to zaakceptować, i poczekać, aż minie lub nauczyć się żyć z tym, jeśli nie ma innej możliwości. To myślę dopiero zagranie na nosie życiu. Pozdrawiam!

Dobrze, jeśli człowiek potrafi stawić czoła chorobie, a jeśli na dodatek potrafi na nią patrzeć z dystansem
i opanować lęk przed nią, to też dużo, z pewnością starach i panika nie są dobrymi doradcami.
Bardzo życiowy wiersz, podany w formie ciekawego dialogu.
Pozdrawiam serdecznie.

kiedyś oglądałem taki serial o superbohaterach. główny bohater był telepatą bardzo potężnym ale od dziecka był "opętany" innego telepatę który chcąc przeżyć swoją śmierć uciekł w chwili zgonu ze swojego ciała do ciała dziecka swoich śmiertelnych wrogów. Serial wciągnął mnie dla tego ze pokazał jak może wyglądać walka umysłów bez tych wszystkich hoolyłódzkich sztuczek z napinaniem mięśni.
W jednym z odcinków bohater zostaje zamknięty w małym wycinku swojego umysłu(zamknięcie jest w postaci wyobrażenia bycia pogrzebanym żywcem). Bohater uwalnia się tylko dla tego że opanowuje panikę i uświadamia sobie że wszystko co dzieje się dookoła niego jest tylko wyobrażeniem więc wystarczy zmienić to wyobrażenie.
Miewam różne perypetie życiowe i "czarne myśli" często gęsto dopadają mnie po różnych porażkach.
Zauważam wtedy że uświadomienie sobie tego że te czarne scenariusze to nie do końca prawda, powoduje że umiem poradzić sobie z klęską a nawet wyciągnąć z niej konstruktywne wnioski.
Co prawda powyższe uwagi ciężko zastosować w walce z twoją chorobą ale wiem że idziesz dobrym tropem.

Pozdrawiam :) i trzymaj się mocno :)

Wewnętrzny dialog, mądry, spokojny, sensowny- w formie wiersza. Bardzo ciekawe, zastanawiające...
Jakiś czas temu oglądałam film, który mocno zapadł mi w pamięć, o dziewczynie ( łyżwiarce figurowej) z chorobą dwubiegunową. Wiem, że niełatwo się z tym żyje ale nie wiedziałam, że można tak pięknie pisać.... Uściski Kochana 🤍

Bardzo ciekawy dialog. Dostrzegam głęboką świadomość podmiotu w kwestii gościa (choroby). Taka wewnętrzna rozmowa to w sumie dobry krok do pełnego zrozumienia nękania przez "nieproszonego gościa". Głowa do góry, argumenty są po stronie podmiotu.
Pozdrówki.