Gdzieś utraciliśmy ten " raj normalności"...boję się, że wyginie bezpowrotnie...
A co do zabawy papierowymi samolotami, to mam taką anegdotkę > Moja córka kiedyś dostała super domek dla lalek z " bajerami" pod choinkę...po rozpakowaniu prezentu nie bawiła się tym domkiem tylko ogromnym kartonem, którego nie pozwoliła wyrzucić i "walał się" przez kilka dni po kątach;) , mało tego niewiele się tym domkiem bawiła i tylko stał w kącie i kurz zbierał...
Najprostsze rzeczy są najlepsze jak widać i najwięcej dają radości...

Z synem i innymi z mlodszego pokolenia do dziś robimy papierowe samoloty, wraz z zawodami w ogrodach znajomych - jest to zawsze superancka frajda dla wszystkich uczestników.
Cieszmy sie z tych drobnych, najwspanialszych i b.wartościowych momentów.

Tu i teraz ☘️

Z nostalgią wspominam tamte czasy , kiedy małe rzeczy , sprawiały dużą radość :) Twój wiersz Krzysztofie , przywołał te wspomnienia .

Pozdrawiam serdecznie :)

Papierowe samoloty to również moje dzieciństwo.Napoje z foliowych torebek i zabawa w kapsle. Sentymentalnie Krzysztof się zrobiło dzięki wierszowi. Czasy się zmieniły i jak bardzo jeszcze się zmienią to chwilami trudno sobie wyobrazić.
Dobry wiersz.
Pozdrowionka 🌟👍

Czy ja wiem czy te samoloty nie były jedynie wymogiem chwili przejawem specyficznej mody. Jeśli byś to przełożył na dzisiejszy świat okazałoby się że nie ma wolności bo nikt samolotów nie puszcza. Albo niewielu. Ale do brzegu. Bywają ludzie którzy łączą pracę z pasją ale to są szczęśliwcy. Chociaż z drugiej strony pasje nie są wartością stałą i to co dzisiaj zajmuje Twój cały czas jutro może stać sie głupią fanaberią. Miałem takich kilka. Łowienie ryb, chęć zastania archeologiem, czytanie, oglądanie seriali i coś tam jeszcze, zatem nie wiadomo czy dzisiejsza praca nie stanie sie dla Ciebie kolejną pasją i wolnością. Ale do brzegu. Jestem za i pozdrawiam:)))

bardzo nowoczesna poezja według mnie która rodzi pytania związane z kierunkiem jej rozwoju
czasy inne to i liryka przybiera postępowe formy lecz czytelnicy szybko akceptują tę zmienność odnajdując w niej subtelną nutę emocji

kłaniam się
wszystkiego dobrego

Kiedyś słuchałem takich nutek:

https://youtu.be/6cvoB3OS19w?feature=shared

To "kiedyśowanie" zdaje się być po to, żebyśmy mogli dostrzec czy ruszyliśmy z miejsca, czy dojrzeliśmy choć trochę, czy i ile daliśmy życiu od siebie. U Ciebie widzę prostotę lat dziecięcych życia, która zestawiona jest z utopijną fantazją. Druga natomiast ma być jakimś rodzajem imitacji tej pierwszej w rzeczywistości, która człowieka ogranicza. Myślę, że rzeczywiście wielu ludzi czuję się przytłoczonych realiami codzienności. Prawda jest też jednak, że wiele zależy od człowieka, że należy zadbać o swoją codzienność. Kiedyś z moją znajomą podjąłem temat umiejętności odpoczywania. Bez tego elementu życia człowiek bardzo szybko traci energię i łapie jakieś fatalne spojrzenie na świat. I nie ma się co dziwić, bo organizm ludzki odreagowuje chorobą ciała lub umysłu, gdy jest przeciążony.
Dobrze, że pojawił się ten Twój wiersz. Jest w nim tyle ile być powinno i zachęca do podjęcia tematu w rozważaniach.

Hej ho!

Niestety, zazwyczaj tak jest. Dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Ale nie musi tak być...praca może dawać radość, dużo zależy od nas...:) Tak jak kiedyś znajdowało się radość w szkole, która z natury niezbyt wesoła jest, jest właśnie tym narzuconym obowiązkiem...Pozdrawiam ciepło:)

Krok do przodu powoduje sentymenty

kiedyś było wszystko piękniejsze i naturalne ... pozdrawiam serdecznie ...

Zagubiliśmy się we współczesnej cywilizacji.... Pozdrawiam serdecznie

Dobry wiersz, Krzysiu.

Wiesz, przypomniało mi się jeszcze robione z papieru "piekło-niebo" i jakieś wróżby, czy cyferki się pisało. Albo fajne kiedyś pisało się na lekcjach liściki... 📓📃

Fajowego piątku :))

Bardzo życiowe wierszowanie 🙂

kiedyś prostota dawała więcej satysfakcji a teraz charaktery gniją w technologicznym bagnie