Dwa Fronty Burzowe
Daleko i blisko
Splątane ze sobą
W śmiertelnym uścisku
Zachłanne, zaborcze
Zniszczenia spragnione
Przebudzą smoka
Co ogniem zionie
Ten głowę uniesie
I ryknie z oddali
A iskry pożarów
Nie znając granic
Polecą z wiatrem
Jak rozpylone
Opadną z czasem
I w twoją stronę
Nieregularnie
W chaosie burzy
Bo chaos jak grom
Się tutaj przysłuży
Z sumieniem sztucznie
Rosnącej woli
Której i tak
Nic nie zaboli
W trzecim już cyklu
Tej nawałnicy
Pogrąży się wszystko
I stanie się niczym ...
Cierpieniem barwiona anihilacja
Gdzie wszyscy się mylą
I wszystkich jest racja

Tak lato za latem .... tej niepogody
Rozpoczną fronty
Wielkiej .. Niezgody

Gdy Wyż Chciwości Pychy i Dumy
Zdrowy Rozsądek Powszechnie Stłumi

Niż Nienawiści Bez Przebaczenia
Przyniesie Wszystkim Huragan Cierpienia

Do tego Ta ... która jak noc czarna
Plagi ... swej ... drobne ... rozsieje .... ziarna ...