Może cały sens polega na tym, aby nie martwić się na zapas i cieszyć się chwilą tu i teraz...Bardzo ciekawy i filozoficzny wiersz...
Pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo filozoficznie pozdrawiam serdecznie;)

Dotknęłaś mojej świętości, nastoletniej pasji, miłości platonicznej do Rodina. Duchowo byłam kiedyś Camille Claudel. W Musée Rodin spotykałam się z Myślicielem na wielogodzinne randki. Plakat z Myślicielem, kiedyś mój największy skarb, zdobił długo ścianę. Potem zgłębiałam Myśliciela w dojrzalszy sposób.
Myśliciel był w zamyśle twórcy Poetą. Jest Dantem w Bramie Piekieł, ale się słusznie usamodzielnił. Myśliciel został spłodzony w umyśle geniusza...
Twoja poezja jest wspaniała, jesteś uznaną polską Poetką i wiersz jest prowadzony w mojej ulubionej narracji, znakomity - jednak odważę się podzielić wrażeniem, że tak zapisany ekfrazą Myśliciel do mnie nie dociera. Pewnie z powodu mojej pasji, która komplikuje odbiór. Jest zbyt "płaski", jego dylematy są zbyt uproszczone, nicość czy coś, sens czy bezsens, nie zawierają trojwymiarowości rzeźby. Jego załamana siła nie bije w sercu czytelnika. Wiem, jest utożsamiany z filozofią - ale ogołocony z psychologii, która buduje wewnętrzny dramatyzm jego postaci, dla mnie jest niedotknięty w swej istocie. Pozdrawiam serdecznie, Ewo.

Wiem, że to bardzo niegrzeczne i z góry za moje zachowanie przepraszam, ale odpowiedzią na Twój wiersz jest mój, tytuł "rzeźbiarze mroku".
Oczywiście możesz go po przeczytaniu skasować, za co będę zobowiązana.

ciemna zimna bezkształtna
obleka samotny zakątek życia
zagarniam materię w powietrzu
zaciskam w dłoniach

powstaje

gliniana kula
wokół niej już jaśniej
modeluję tors by mieć oparcie
później ręce i otwarte dłonie

nie cierpię być sama w ciemności
stąd twoja głowa oddana sumiennie
napływają myśli – przenikanie
dopieszczam każdy neuron

kleją się ręce do ciebie
i jeszcze ta obca przestrzeń

żeby przeżyć żegluję w mrok żebrem
stworzysz mnie doskonałą
w malignie nienazwanych marzeń
dłońmi - na moje wyobrażenie

będziemy się nadal rzeźbić
minimetr po minimetrze
w nocy powstaniemy
- oddychając powietrzem

jeśli wystarczy czasu do rana
zdążymy wypowiedzieć życzenie
stworzeni przez siebie
bez znamion czasu

rankiem będziemy już przeszłością
dla innych

słońce wypali wspólny kształt

- zespolenie