Super! Wiersz o osadzeniu duszy w ciele. Tak czy owak, lepiej jej tam niż w popiele...

Ciekawie to połaczyłeś Krzysztof. Duchowość z fizycznością w rodzaj hybrydy. Dobre.
Pozdrowionka 🌟👍

Świetny wiersz...wielowarstwowy...można go interpretować na wiele sposobów...zatrzymałeś na trzy łyki gorącej herbaty...:) warto było do Ciebie zajrzeć:)
Pozdrawiam ciepło Krzyśku :)

Pozwolę sobie za Sisy..miłego wieczoru życzę:)

...
dusza pełna kolorów
jak kwiaty na łące
pozostając w cieniu
czuje się wolna
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego popołudnia

Katastrofa fałd cielesnych pozbawiona namiętnych czynników 🙂

Wiersz, jaki czyta się z przyjemnością.
Pozdrawiam Krzyśku :)

Wiesz, co, Krzyś? Ja ten Twój wiersz odczytałem jakby był o Putinie. A może nawet więcej niż o nim – o każdym "władcy"‐idiocie, który ma lub będzie miał pod ręką czerwony przycisk z ładunkiem atomowym.

Gniazdo krwinek to jak dla mnie skojarzenie z czerwonym gniazdem, więc Kreml. Może mnie ponosi, ale to polskość we mnie przemawia taka. 🤗

Żyłki i nerwy, to Ci wszyscy generałowie, Miedwiediewowie i inne ruchliwe pierdół, które przenoszą informacje.

Dusza rezydująca wśród tkanek to oczywiście jego wielmożność pan Pocisk.

Dojrzały, a nawet przedojrzały. Nie wierzy, to raczej da się dostrzec. A nie wierzy też w uświęcanie moskiewskiego popa.

Śle zaczepki dogmatom to odniesienie do tzw. Zachodu, który myślał, że wszystko już jest ustalone na wieki wieków.

Ostatnia strofa, to odniesienie do tego, że problem władców ruskich i ich mniemanie o sobie jest znacznie bardziej zakorzeniony niż tylko pan Pocisk, że tam chodzi o całą wielką mentalność tego narodu. A ten pan, który tu jest duszą atomową lubi namacalność, bo wiadomo, że władcy swoją wielkość mierzą ciężarem złotych sedesów.

Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋🏻‍♂️

Między duszą i ciałem granicą jest wyraźna, ciekawie przedstawione.
Wiersz świetny.
Pozdrawiam serdecznie :)

Ciało człowieka jest namacalne, zbadane, częściowo organy wymienialne. Dusza czy też świadomość stanowi nadal tajemnicę..... Pozdrawiam serdecznie

Modernistycznie

czyli dusza ma materię? to stwierdzenie jest chyba sprzeczne samo w sobie...dusza nie jest oczywiście mitem ani baśnią, jest, ale czym...? pierwiastkiem duchowym, czyli niematerialnym, czyli wymyka się poznaniu i doświadczeniu zmysłowemu...Ci, którzy nie wierzą w duszę i w ogóle w taką rzeczywistość, faktycznie umieszczą wszystko w możliwych do poznania procesach chemicznych i neuronalnych zachodzących w mózgu...Oczywiście wiedza na te tematy się poszerza, np. psychologia obecnie jest ścisłą nauką empiryczną i nie rozważa pierwiastka duchowego w człowieku...czym jest ta duchowość, dusza, inni nazywają to czasem świadomością- część człowieka, która nie umiera wraz z ciałem, ale nadal trwa, jak w zeznaniach ludzi, którzy przeżyli śmierć kliniczną...w tym przypadku próbuje się do zagadnienia podejść naukowo, nawet empirycznie, ale tych przypadków jest mało i są nieprzewidywalne, wiec trudno tu coś zaplanować...jednak czytałam kidyś o takim eksperymencie, z którego można było wywnioskować, że jednak jakaś część człowieka, jego świadomość, żyje mimo śmierci mózgu...Ciekawy wiersz...Pozdrawiam ciepło:)

Dusza to niewyobrażalna energia nie do zniszczenia

Anatomiczny wiersz. Dusza rozłożona na czynniki pierwsze. Pozdrawiam

Dogmaty i mity powstaja z wiary z namacalnosci duszy. Świetny wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie

Myślę, że granica jest spora od duchowości po cielesność. Ten wiersz dosadnie tą granicę ukazuje. Czy mają jakiś punkt styczności? Być może...być może... Pozdrawiam :)