Bardzo dobry wiersz... oto skutki "zaprogramowanego" lekami zachowania! Łatwo jest kogoś skrytykować, obrazić się na jego zachowanie, nie zdając sobie sprawy, że nie do końca może być sobą!
Ten wiersz zapamiętam!
Pozdrawiam ciepło:)⭐

Moim zdaniem bardzo dobry wiersz, jestem pewna, że już go czytałam.
Zapamiętuję dobre wiersze.
Ciepłości posyłam - Gocha :)🩰

Ciekawy punkt widzenia. O lekach trochę wiem. Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo dobry i ważny wiersz. Zastanawiam się ilu ludzi, których mijamy na co dzień na ulicy ma właśnie sytuacje, w której nie jest sobą, a wszyscy inni znają go właśnie takiego. Nieśmiałość, wycofanie, izolacja - da się na podstawie tych cech być lubianym mimo wszystko przez innych, choć wiadomo, że jest to o wiele trudniejsze - ale szczere. Być sobą niezależnie od tego, co wokół również jest bardzo trudne, zwłaszcza gdy człowiek nie wpasowuje się w jakieś narzucone znikąd normy. Zazwyczaj inność spotyka się z brakiem akceptacji, choć wiadomo, że nie w 100% - zawsze znajdzie się ktoś, kto to doceni, ale w porównaniu z ilością uwag negatywnych można się zniechęcić. Niemniej warto pamiętać, że kontrola nad własnym życiem jest kluczem do tego, by nie mieć na starość wrażenia utracenia wszystkich lat, i żeby w ogóle coś pamiętać, bo w wierszu mam wrażenie, że podmiot żyje niby własnym życiem, a jednak nie będzie nic z tego pamiętał, bo robi coś, co nie wynika z jego serca, tylko ze zmian, jakie powodują czynniki zewnętrzne, w tym przypadku leki, ale tak naprawdę to może być cokolwiek lub ktokolwiek. To będzie działało na tej samej zasadzie. Dobrze Cię znów czytać.

Czytałam już ten wiersz na blogu, jakiś czas temu, bez logowania,
bo rzadko się gdzieś loguję, mniejsza z tym,
tak sobie myślę, że dobrze jest móc dobrze się czuć we własnej skórze,
nie martwić się jak nas odbierają inni, ale wiem, że wcale nie jest to łatwe, bo w sumie
to jednak martwi nas co o nas pomyślą. Ja czasem tak mam, że się buntuję,
dlatego na moment miałam w danych o sobie, iż jestem ćpunką, alkoholiczką itp, dopisując, że jak ktoś chce tak o mnie czytać na podstawie wierszy, bo niestety ludzie często utożsamiają peela z autorem/rką, a przecież peel/lka nie zawsze jest autorem/rką, jeśli piszę o gwałcie czy obrzezaniu, to nie muszę być dziewczyną z Afryki, która przeżyła ten koszmar, ale niestety czasem ludzie tak odczytują i to bywa przykre. Sorry, że odbiegłam trochę od tematyki wiersza.
Tak sobie myślę, że leki są w dużej mierze czymś w rodzaju ubezwłasnowolnienia, odbierającego nam naszą tożsamość, tzw. tak chyba jest z lekami działającymi na psychikę, bo z innymi to chyba nie, ja na szczęście poza krótkim braniem proszków na sen/a może długim, bo przez jakiś miesiąc/ to nigdy nie miałam do czynienia z lekami tzw. psychotropowymi, bo to one mogą działać na psychikę, ale jak do końca jest, to trzeba samemu to przeżyć.
Sorry, znów się rozpisałam, kończę, bo późno,
dobrej nocy życząc.