Twoje Wiersze - i (wiersz o tytule i)

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

januszek

dwie godziny temu

Czytałem już wcześniej
ale nie domyśliłem się że to wiersz o śp. Klaudii

dziś dowiedziałem się ze napastnik przed gwałtem przebił jej oczy, aby go nie zapamiętała
to zmusiło mnie do napisania też o tym 'zdarzeniu'

zapraszam.
załączyłem filmik, na którym po odsłuchaniu ukazana jest mama Oskarka (wywiad z nią)

pozdrawiam serdecznie.

Jastrz

cztery godziny temu

Oczywiście bardzo dobrze, że o tym piszesz. Jednak, jeśli do zrozumienia wiersza potrzebne jest wyjaśnienie plus minus równie długie, jak ten wiersz, to chyba coś jest nie tak z warsztatem.
6/3

aff^(*)

dwie godziny temu

Wiesz, bo to jest tak, że mi się tak wydaje. Jakby te wiersze były tylko częscią jakiegoś występu. A jeszcze do tego zapowiedzi, czasem obraz..
Tylko kiedy bym to miała napisać i komu.
Ale dlatego właśnie staram się zawsze tutaj i na poezji.org odpowiadać, jeśli jakieś pytanie czy jakiekolwiekzainteresowanie.
Szczerze... To imię w tym tygodniu i Oskarek jeszcze. To dla mnie tak jednoznaczne o jaki temat chodzi..
Dziękuję.

sturecki

dziesięc godzin temu

Jeden wiersz, przedstawiony w dwóch wersjach. Wybieram drugą wersję, bo wydaje mi się, że jest czytelniejsza ... cokolwiek to znaczy.
6/5

sturecki

ponad pięć godzin temu

Twoje słowa to nie tylko pożegnanie – to akt oporu wobec bezsensownego okrucieństwa. Takiej przemocy nie da się pojąć, nie da się jej oswoić ani usprawiedliwić.
Twoje słowa są gestem, który mówi: „Widzę cię, jesteś ważna, nie odchodzisz w milczeniu”.
To ma znaczenie. I jest potrzebne.

aff^(*)

ponad pięć godzin temu

PS.
Oczy to zwierciadło duszy.

aff^(*)

ponad pięć godzin temu

Wiersz jest dla ś.p. Klaudii K, 24 letniej barmanki, która została napadnięta w parku, gdy wracała z pracy, wydłubano jej oczy i zadano jej jeszcze znacznie więcej ciosów, ostrzem, w twarz, szyję i górne sfery tułowia czy ramion.
Pisząc to, przeczytałam m, ze lekarze ocenili jest stan na nierokujący, a to
już wiadomo, że chodzi o śmierć. ale napisałam ten wiersz w dwóch wersjach, w drugiej zostawiając nadzieję.
Dzisiaj, jak donoszą media, zmarła.

Jeśli wyobrazisz sobie osobę z dość szczelnym opatrunkiem na twarzy, być może jeszcze nieznacznie potrafiącą palcami gnieść prześcieradło, na którym leży, z uczuciem chłodu zamiast gorąca, może jakiegoś opatrunku, który ma na celu zmniejszyć jej cierpienie, a na sali jest raczej ciepło a może nawet duszno i parno, bo to czerwiec, to tak starałam się to sobie wyobrazić, próbując znaleźć ulgę.
A czy to może mieć jakikolwiek pozytywny skutek, to nie wiem.

Jeśli teraz przez sekundę myślisz o tym, dlaczego musiała tamtędy wracać, sama, dlaczego miała taką pracę, dlaczego została napadnięta, dlaczego aż tak brutalnie potraktowana, dlaczego to musiało się stać, dlaczego musiała umrzeć, to modlisz się za nią.

Dziękuję.

Pozdrawiam