Ten wiersz zamierzam czytać codziennie przez najbliższe dni. Przemawia do mnie, bo jest o mnie. Leżę w szpitalu i ratuję siebie!

Trudno wyzwolić się z kleszczy rozpaczy. Lubię Twoje ilustracje.
Serdecznie pozdrawiam!

Trzeba niekiedy pofolgować emocjom, ponieważ stanowią pewien wentyl bezpieczeństwa. Tłumienie ich szkodzi jak trucizna. Z drugiej strony popadanie w czarną rozpacz i użalanie się nie jest dobrym wyjściem. Jeśli nie można niczego zmienić, po prostu trzeba się z tym pogodzić, wiem, czasem piekielnie trudno, ale może to być jedyna droga.
Pozdrawiam.

Wiersz bardzo przejmujący.
Pozdrawiam.

Taką drogę pokonuje chyba każdy w swoim życiu. Pozdrawiam z podobaniem

Witam,

rozpacz ma jedną, niezmienną twarz...

Pozdrawiam 6,5
Miłego dnia życzę.

Witaj Jovitko , to prawda rozpacz jest okropną sprawą. Wymaga często pomocy specjalisty. Traumy potrafią zniszczyć człowieka. Osoby w rozpaczy potrzebują dobrego przyjaciela, by móc z niej wyjść.
Pozdrawiam cieplutko Irena

Czasami lekarstwem jest pozwolenie sobie na rozpacz i bezsilność .To strasznie niewygodne uczucie .My jako ludzie chcemy od razu znać rozwiązanie ,chcemy działać, dążyć do czegoś i przeżywać pozytywne emocje a tu rozpacz puka do drzwi. Nie chcemy wpuścić tego co ze sobą przynosi więc stawiamy opór i sytuacja się pogarsza. Myślę ,że ona nigdy nie pojawia się bez powodu że zawsze ma jakiś głębszy przekaz. Jakieś wyparte echo przeszłości chcę być zobaczone. Po co walczyć z mrokiem skoro jest tylko iluzją. Nauczyć się akceptować wszystko co przychodzi i wszystkie uczucia i emocje to wielka lekcja. Oby każdy z nas potrafił dostrzec moc jaką ma w sobie i bez względu na to co się dzieje ufał że słońce znów dla niego zaświeci.
Pozdrawiam serdecznie.:)

rozpacz zalewa mrokiem
ciężko się jest uciec z jej obięć
piękny wiersz
Pozdrawiam serdecznie 🦋

W pokonaniu rozpaczy bardzo ważne jest aby przestać patrzeć na siebie jak na ofiarę. Dopiero wtedy naprawdę zaczyna się nowy świat zwycięzcy:)
Pozdrawiam ciepło🌹

Ważne, żeby odnaleźć właściwą drogę, a może ścieżkę, aby pani rozpacz ulotniła się na zawsze, zamykając za sobą wspomniane tu wrota...
Wraz z gwiazdami dorzucam promienie słońca, aby na zawsze rozjaśniły mrok.
Miłośniczka koloru, nie lubi mroku.
Z podobaniem dla kompozycji wiersza, pozdrawiam pięknie:)⭐️

Kto jej nie zna, tę panią Rozpacz? Ta dama zebrała nie mało ofiar. Ale kto ja przezwycięży, zostanie na zawsze umocniony. Wzniesie się ponad nią. Na zawsze.
"tylko ten który ją odnajdzie zostaje zwycięzcą w grze o życie "- jestem za życiem, zawsze. Serdeczności

Piękna inspiracja i piękna Twoja interpretacja :)

Bardzo piękny i mądry wiersz. Cieszy mnie, że Cię zainspirowałam. Zgadzam się w pełni z przekazem wiersza, jednak pozwolę sobie wyrazić nieco inne zdanie w odpowiedzi na słowa jednego z Twoich komentarzy, gdzie napisałaś: "u Wandy (...) jest inny rodzaj rozpaczy". W mojej skromnej opinii rozpacz "technicznie" jest jedna i jest zawsze skrajnym uczuciem. O tym wie każdy, kto jej naprawdę zaznał, kto znalazł się w otchłani całkowitej bezsilności i całkowitego zwątpienia - która nawet nie ma dna. Natomiast różnią się bodźce powodujące rozpacz, różnią się jednostkowe reakcje; siła przeżycia to także sprawa indywidualnych predyspozycji, podobnie jak sposoby poradzenia sobie z rozpaczą. Jedni znajdują drogę powrotu do życia, tak jak mówi Twój wiersz, są zwycięzcami, bo rozpacz pokonali, a także wygrali potężną walkę z sobą. Pokonanie rozpaczy i siebie jest najczęstszym podejściem, wręcz biologicznym, psychicznym i społecznym (a najczęściej także religijnym) nakazem. Ale czasami nie da się rozpaczy i siebie pokonać, więc ci, co nie zdołali, nie szukają drogi powrotu i zwycięstwa, tylko nowej drogi wyjścia - do życia, które już nigdy nie będzie takie samo. Nie pokonują rozpaczy, ale czynią z niej proces silnie i pozytywnie transformujący, który trwa często dłużej niż walka. Jeszcze inni nie szukają ani drogi powrotu ani ani drogi wyjścia, tylko czynią z rozpaczy strategię na życie, wybierając całkiem wygodną rolę mentalnej i emocjonalnej ofiary. A jeszcze inni wybierają śmierć samobójczą.
Ja także dziękuję Ci za inspirację i pozdrawiam serdecznie, Jovi :)

Popatrz jaka rozpacz, trochę popłacz bo to otchłań.
Pozdrawiam.

Interesujący wiersz o rozpaczy i cierpieniu. Super! Życzę udanego dnia. Pozdrawiam.

...
zdarza się dzień zagubienia
a nawet rozpaczy
piekło dotyka nieba

nie cieszy wschodzące słońce
nie dostrzegam siebie
pełnego uśmiechu

dzień próby
jak wyjść z piekła
.
Pozdrawiam serdecznie
Spokojnego dnia

Dobry, ciekawy wiersz. Pozdrawiam serdecznie Uleńko:))

Pięknie wyrażona rozpacz, która jest jak otchłań...
w której gubi się człowiek. Rozpacz jest walką o życie, o przetrwanie.
Trudno wyzwolić się z jej objęć, bo paraliżuje siłę działania. Jest jak wieczna
mgła... zacierająca granice między życiem a śmiercią. Zaciera drogę widzenia... ogarnia mrokiem
rzeczywistość. Staje się cierpieniem.
Ten, kto ją (rozpacz) pokona staje się "zwycięzcą w grze o życie".
Znakomity wiersz do znakomitego wiersza Wandy.
Zostawiam tuzin gwiazd.
Serdecznie pozdrawiam

Rozpacz i cierpienie to coś okropnego.
Pozdrawiam ciepło.

piękny wiersz JoVi... pozdrawiam serdecznie ...

Świetnie poprowadzone wersy!
6/5
Udanego wieczoru.

„Pod jej mrożącym dotykiem …” – to wiersz o rozpaczy, która pochłania wszystko, prowadząc na skraj przepaści, gdzie ból i mrok wydają się wszechwładne. Jednak między wersami przebija się nadzieja, bo tylko ci, którzy znajdą siłę, by zmierzyć się z rozpaczą, mogą odnieść zwycięstwo i powrócić do życia.
Czasem największym zwycięstwem jest po prostu podnieść się, gdy wydaje się, że już nie ma drogi powrotu. To akt odwagi, który zmienia wszystko.
Mówi grafika – rusz na byka!

Wspaniale oddałaś cierpienie jakie
niesie rozpacz. Był czas kiedy byłam
pogrążona w rozpaczy, w bezsilności.
Zdobyłam odwagę i zaczęłam nowe
życie. Ważne, by wyzwolić się ze strachu
i niemożności, uwierzyć w siebie.
Wzruszona, ślę moc serdeczności :)

Świetne i jakże trafne o tym zwycięzcy, który znajduje drogę powrotu. Zapisuję.
Serdecznie pozdrawiam.

Aż trudna do wyobrażenia... Twój wiersz, daje je!
Pozdrawiam ciepło, Uleczko:))⭐

Rozpacz to straszna towarzyszka.
Nie wszystkim udaje się wyrwać z jej zaborczych ramion...
Pozdrawiam Uleńko.

Właśnie
u Ciebie znajduję właściwe podejście do rozpaczy
znalezienie drogi powrotu
gdy się w nią wpadnie
Uważam że rozpacz należy rozpatrywać tylko w negatywnej jej ocenie więc im prędzej się odnajdzie wyjście tym lepiej
u Wandy ( stan z rozpaczą tam doskonale przedstawiony) odczytywałem pochwałę długiego z nią bytowania.(?!)
.... (ostatnie dwa wersy)
6/5

Wymownie oraz celnie, wraz z puentą o objęciach rozpaczy, pozdrawiam ciepło Urszulko.
6/5