Pięknie opisałaś duszę, która przenika wszystko:):) miłego dnia:)

Plyniemy na tej łabie życia pośród ciszy i grzmotów. Naszym celem jest wyrwanie się z haosu tego świata. Nie każdy dopłynie do swojego czasu...

Serdeczności

Wiersz zachwycił mnie. Pozdrawiam serdecznie :)

Duch i Dusza we wszystkim, co nas otacza - w każdym żywiole, w każdym promieniu słońca, w każdym listku :) Pięknie To ujęłaś :) Pozdrawiam

Bardzo ładny. Pozdrawiam.

Przepięknie, Marysiu...wiersz z gatunku "duchem natchnionego Poety"!
Pozdrawiam z zachwytem: ))⭐

Niesamowity wiersz.

Przyznam, że wiersz robi ogromne wrażenie. Jeden z piękniejszych, jakie czytałam. Będę wracała po dawkę czystej Poezji.
Pozdrawiam ciepło 🩰🌹

Śliczny wiersz Marysiu . Natura ma wiele odzwierciedleń w naszym życiu .

Pozdrawiam ciepło :)

Za życia jesteśmy sztormem a po nas zostanie flauta.
Dobre te żywioły :)

A ja kłaniam się Tobie Mabo !
Piękny powiew duchowości !
Nienachalnie a jednocześnie z pełną mocą... subtelności "określiłaś" istotę natury, której jesteśmy nieodłączną częścią. Aż po ostatnie tchnienie... Amen.
Pozdrawiam Cię serdecznie 😚

Oto kilka moich spostrzeżeń na temat tego wiersza:

Obrazowanie: Poetka używa bogatego języka opisowego, aby stworzyć żywe obrazy natury. Wspomina o "źdźbłach traw", "starych drzewach", "chmur pastelach" i "zastępie gwiazd nieprzeliczonym". Te obrazy tworzą wrażenie ogromu i piękna natury.

Symbolika: Natura jest przedstawiona jako symbol siły i kruchości. Z jednej strony jest ona potężna, zdolna do wywoływania sztorów i upałów. Z drugiej strony jest krucha, o czym świadczy "ostatnie tchnienie".

Emocje: Wiersz wywołuje szereg emocji, od zachwytu nad pięknem natury, po refleksję nad jej potęgą i kruchością. Podmiot liryczny wyraża zarówno podziw, jak i lęk przed naturą.

Forma: Wiersz jest napisany wierszem wolnym, bez regularnego rymu i rytmu. Nadaje to wierszowi naturalny i płynny charakter.

Ogólnie rzecz biorąc, uważam, że jest to piękny i poruszający wiersz, który skłania do refleksji nad naturą i jej znaczeniem w naszym życiu.

Żywioły wirują, wszystko przemija, My też. Tęsknimy za tymi, co odeszli na zawsze. Za późno zauważamy ich nieobecność. Pozdrawiam serdecznie

kierunek dawno mamy obrany i potem ostatnie tchnienie wydamy ... pozdrawiam serdecznie ...

Naszym życiem targają żywioły, to trochę jak emocje, zdarzenia, które nas spotykają, wywołują różne stany. Dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Nasze życie jest żywiołem,
który dostrzegamy po ostatnim tchnieniu
Piękna poezją...
Pozdrawiam :)