W Puszczy Kurpiowskiej człowiek zna swe miejsce,
Bo przyroda tu rządzi bezkompromisowo,
Lasy pełne zwierząt, wody, piękna przestrzeń,
To prawdziwa kraina dla duszy ulgą.

Gęsty młodnik sosnowy, grzyby i jagody,
Od lat i lat tu powoli rosną wciąż,
A dżdżownice, mrówki i muchy pracowite,
Wspólnie z ptasimi piskami tworzą swój hałas.

Zwierzęta też tu mają swoją krainę,
Sarny i dziki, drapieżniki na scenie,
Strumienie cichutkie, a woda się toczy,
A przy niej jesienią dzięcioły dziobią.

Puszcza Kurpiowska to raj dla zgubionych,
Kto przyrody szuka, ten przestaje błądzić,
Gdy korzenie drzew mocno trzymają ziemię,
Nie ma wątpliwości, że życie jest szczególne.

I tak Puszcza Kurpiowska zachwyca,
Jej dziwy roztaczają przed nami tajnika,
Każdy krok w niej to jak sensowny gest,
Bo pod ich wpływem dusza w naszej rośnie mocy.