Twoje Wiersze - Atak /nie umiem się bronić/

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

13 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

klaks

dzień temu

Ludzie zawsze przykleją jakąś "łatkę" do naszego zachowania. Nie chcesz zniżyć się do poziomu atakującego, więc nie umiesz się bronić...i spływasz krwią. Bardzo wymowny wiersz. Nie każdy kontratak świadczy o byciu silnym i mądry.
Pozdrawiam serdecznie Rzabko <3

Motylek78

dzień temu

mocna miniatura
a- tak należy się bronić
czasami łzy bywają najlepszą obroną
ksiądz na lekcji religii w L.O.
opowiedział świetną historię
o człowieku który potrafił się bronić
znał sztuki walki
ale mimo wszystko zawsze mówił
najlepszą obroną jest ucieczka
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

eSka

dwa dni temu

Świetny wiersz! Mocny i bardzo życiowy...nie wchodząc między wrony, by krakać jak one zachowujemy godność /cena to krew/, a jesli chcemy ryzykwać zyciem to najlepszą obrona jest atak. Czy ma jednak sens ruszać na "niedźwiedzia"?
z uznaniem Stefan /w domu po arto, poza 1 panią wszyscy byli na 5+)

rzabaprzezrz

dwa dni temu

Dzięki Stefan:) Cieszę się, ze jesteś już w domu i po raczej pozytywnych doświadczeniach. Wracaj szybko do pełnej sprawności! Pozdrawiam serdecznie:)

Czasem

dwa dni temu

Coś mi się zdaje, że nie o zwykłe wrony tu chodzi...
Dobrzy ludzie na ogół kiepsko się bronią.

Annna2

dwa dni temu

Idziesz- a tu pac- kleks jest
i nic nie można zrobić

Izka1^(*)

dwa dni temu

Na takie atakI nie ma broni. Pozdrawiam serdecznie 🌟

Marek Żak

trzy dni temu

Atak z powietrza, to rzeczywiście z Hitchcocka, a w warstwie aforystycznej z niespodziewanej strony. Jak do tego krytyka, czy kpina, to smutno się robi. Pozdrawiam

LydiaDel

trzy dni temu

Szczególnie, gdy się od tej osoby nie spodziewamy. To ta wewnętrzna rana jest najboleśniejsza. I goi się z trudem. 6/5 Serdeczności

sturecki

trzy dni temu

Dobrze mówisz, że czasem największy ból to nie sam atak, ale to, że nikt nie rozumie twojej bezbronności i jeszcze cię za nią osądza. To taka cicha rozpacz – nie z krzyku, tylko z łzy.
6/5