Twoje Wiersze - Jenta z „Ksiąg Jakubowych” na granicy

Jenta z „Ksiąg Jakubowych” na granicy

wolny

2022-08-29 10:34

Zatrzymałam się pomiędzy, odwiedzane miejsca nie mają
odległości, bywam wszędzie i nigdzie, widuję żywych
i umarłych. Czas nie jest wrogiem ani sprzymierzeńcem,

przeszłość zmieściła się w ziarenkach maku, układanych
na dłoni fragmentarycznie, często przypadkowo. Chwile,
które mają nadejść, wydają się daremne, bez zwątpienia
szybko gasną, spalone gwiazdy niewarte roztrząsania.

Już wiem, że utknęłam w słowie, a nie w raju, piekle
czy jaskini pod Korolówką. Myśli skutecznie mącą
umysł, odcinają od życia i śmierci, teraz widzę,
jak bardzo są bezużyteczne.

Bocian stojący na jednej nodze z wężem w dziobie,
wyszyty na okrywającej moje naderwane ciało kapie
z różowego adamaszku, nie może zrobić kroku,
zupełnie jak ja.

Uprzejmie proszę Redakcję o zmianę ustawień w taki sposób, aby wyrazy nie były automatycznie przerzucane do następnego wersu. Z góry dziękuję.

autor

Afrodyta^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

naskraju*^(*)

2022-08-31

Jesteśmy w ciągłej wędrówce i w ciągłej gonitwie. Idąc nie widzimy obok, a jeśli już to mijamy się obojętnie. Są ludzie tacy jak Jenta, którzy nie potrafią odejść, a ich dusze wędrują nawet po śmierci. Czyż wspomnienia i nasze zaduszne modlitwy nie są tego dowodem, że żyjemy z nimi w niekończącej symbiozie. Może warto by było zamknąć ten rozdział i zapomnieć.
Twoje wersy tworzą taką makatkę do powieszenia na ścianie życia. Piękne metafory na maksymy dla życia. Czy lepiej potknąć się o kamień czy o papierowy amulet jak Jenta. Tak jak dla niej nie istnieje żadna granica, tak i dla nas jest nieodgadnione miejsce do odpoczynku. Życie to, miejsce na chwilę w którym nasze domy nie maja trwałego fundamentu, nie mają drzwi których nie można otworzyć. Zatrzymujemy się pomiędzy dwoma światami biegnącymi razem z nami. A wolność? Czy istnieje? Czy tylko jest iluzją. To inni wyznaczają nam granicę gdzie mamy stanąć, co mamy robić, co jeść. Przeganiają nas z naszej ziemi i wyznaczają nam ramy. Mówią - bądź sobą, a równocześnie nie pozwalają na to.
Zamyśliłaś. Pozdrawiam

Afrodyta^(*)

2022-09-04

Naskraju, pięknie dziękuję za Twój obszerny komentarz. Refleksje, którymi się podzieliłaś stały się nie tylko rodzajem interpretacji wiersza, ale także odrębną wypowiedzią, która motywuje do kolejnych przemyśleń, stając się inspiracją. Pozdrawiam serdecznie.

LidiaM-9

2022-08-29

Na dole, na szarym polu pod hasłem "Na skróty" jest zakładka "kontakt", tam otwiera się formularz kontaktowy, myślę, że gdy z niego skorzystasz, Twoja prośba dotrze do Redakcji.
Pozdrawiam.