Twoje Wiersze - Mówię prawie do siebie

Mówię prawie do siebie

wolny

2025-05-23 12:35

Wiosna jest zawsze krok przede mną,
cała zielona, jakby to było wczoraj,
znikam w liściach przydrożnego bzu.

Zapach więźnie w nosie, przez lata
przywoła niejeden przysypany bielą
lub porośnięty fioletem próchniejący płot.

Kawałki drewna oderwą się i postrzępią,
aby przykryć ziemię, ale nie wszystkie
wrócą do korzeni.

autor

Afrodyta^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

naskraju*^(*)

2025-05-24

Przemijania jest wpisane w nasze życie. Uginający się płot pod ciężarem natury jest wciąż wyznacznikiem odrodzenia.

Pozdrawiam serdecznie

Afrodyta^(*)

2025-05-24

Bardzo trafne refleksje, pozdrawiam ciepło.

Elżbieta

2025-05-23

Taki obieg natury! Ładny wiersz
Serdeczności:)⭐

Afrodyta^(*)

2025-05-24

Dziękuję za komentarz i czytanie. Dobrego dnia.

sturecki

2025-05-23

Udany pościg za wiosną, za czymś, co zawsze jest odrobinę dalej, nieuchwytne. Natura nie tylko otacza bohatera, ale go przenika – bez wciąga go w swoje wnętrze, zapach miesza z pamięcią, a próchniejące płoty stają się symbolem rozpadu i przemijania. Fraza „mówię prawie do siebie” to nie tylko tytuł, ale i stan duszy – intymny dialog z czasem i ziemią, w którym nie wszystko musi wrócić do korzeni, by coś znaczyło.
6/5

Afrodyta^(*)

2025-05-24

Twój komentarz to piękna interpretacja. Dziękuję za obecność.

Pokaż mniej

Logowanie

Mówię prawie do siebie

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji