Najważniejsze moim zdaniem jest to, co napisałaś w ostatnim wersie.
Ja piszę od dwóch lat, bardziej sercem niż rozumem, a wszystkie swoje wypociny natychmiast wypluwam do internetu i o dziwo teksty, które według mnie są słabsze podobają się czytającym bardziej od tych (dla mnie) lepszych..
Bardzo zgrabna miniaturka
Pozdrawiam cieplutko ;)

Mocna miniatura!
Z jednego słowa bym zrezygnował. A może tak:

Podszywa arkuszem zanadrze
A w garści wciąż strzępi rękopis
Gdy stwarza na nowo z zapałem
Poetycką misterną mozaikę

Choć co lepsze, już dawno umknęło
W nieznośnym natłoku podobieństw
Nim słowa odsłonią swe sedno
Przeżywaj i czekaj na nowe!

:)

Nie jeden by chciał takie mozaiki układać...

Jakiś kryzysik w wierszu się pojawia. Myślę że niepotrzebnie ponieważ Twoje teksty same się bronią wyśmienicie i najważniejsze jest uzbrojenie się w cierpliwość. Wszystko trafi w swój moment.
Pozdrówki.

Piękne i z wielką dojrzałością piszesz o procesie twórczym. Aby spłodzić dzieło potrzeba cierpliwości i tak jak piszesz "potrzeby". Pozdrawiam 🩷

Kontynuujesz myśl o pisaniu życia. Bardzo często jednak bywa, że autorom tekstów zmienia się spojrzenie na własną twórczość. Wielu wydawców na przykład śmieje się, że przy wydawaniu książek autorzy przechodzą 4 etapy.
1. Wielkie podniecenie i fascynacja.
2. Strach i zniechęcenie (uważają, że tekst jest do bani).
3. Rezygnacja.
4. Ekscytacja wydaną pozycją książkową.

I to podobno zdecydowana większość szczególnie debiutantów przechodzi przez te same etapy z różną intensywnością przeżyć. A my, moja drogą Kwintesencjo, przecież debiutantami życia jesteśmy nieustannie. Pisujemy je ciągle na brudno, ciągle na próbę, ciągle niepewnie. Po czasie okazuje się, że niektóre karteczki pisane na serwetkach zaśmiecają biurko, a z reszty układa się piękna opowieść autobiograficzna. Cudne to jest. Mam taką pewność w sobie, że Ty zdecydowanie dostrzegasz to piękno chwil ulotnych. Stąd właśnie wina do spisywania takich pięknych miniaturek, jak ta powyżej. Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho!

Nawet jak "co lepsze już dawno umknęło" , to najlepsze na pewno przed nami. A przeżywanie to najlepszy sposób na budzenie weny.
Bardzo dobry tekst ! 🤍

Tak to jest jak się nie zdąży na czas znaleźć jakiegoś skrawka papieru do zapisania myśli.
Świetny tekst ;)
pozdrowienia

Przeżycia budzą wenę, choć nie zawsze. Trzeba łapać każdą myśl i pomysł.
Pozdrawiam serdecznie :)

lekko choc z troską...o swoja wenę***świetne

Wena to rarytas, na co dzień trza się napocić nad wypocinami.