Z wierszami tak już jest, że po ich przeczytaniu, albo od razu coś zaiskrzy i od razu wiemy, co napisać w komentarzu, albo wracamy do nich, by po raz kolejny odejść bez słowa. Dziś przy Twoim wierszu krążę od kilku godzin, bo wiersz "wszedł" we mnie zbyt głęboko, nawet nie wszedł, ale wkręcił się jak mały cieniutki świderek i chociaż wiem, co napisać, nie wiem, czy powinnam... Wiesz, ktoś kiedyś poprosił mnie o obejrzenie "Zimowej opowieści"... To był dla mnie bardzo ważny film i pewnie już nigdy nie odważę się obejrzeć go po raz drugi. Dzięki niemu wiem, że wszystko przydarza się po coś, a przeznaczenie prowadzi nas czasem bardzo krętymi drogami i choć czasem próbujemy je oszukać to tak naprawdę nie można go zmienić, więc co komu pisane na pewno go nie ominie a co ma się wydarzyć, wydarzy się w odpowiednim czasie. Może trzeba jeszcze "chwilę" poczekać, może swoje "chcenie" wspomóc działaniem, ale nie zakładać z góry, że już wszystko stracone i płakać za czymś, co jeszcze jest tylko w sferze naszych wyobrażeń, ale jeszcze nie odważyliśmy się po to sięgnąć i nie odważyliśmy się być szczęśliwi na przekór wszystkim i wszystkiemu. Jutro znowu wstanie słońce :) Skąd to wiem? Nie powiem...

To, co się nie ma prawa wydarzyć, zawsze boli najmocniej. Wyobrażenia robią swoje, choć rzeczywistość wcale nie musi być tak piękna jak marzenia.
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Nikt nie zna. Może to i lepiej.
Fajny tekst.