Tak, szkoda, ale może to dobrze, gdy jesteśmy sobą i nie tłumimy emocji,
tylko może szkoda, że w tak młodym wieku już przyszło kląć,
osobiście nie przepadam za klątwami, ale czasem człek musi, żeby się nie udusić,
gorzej jeśli jest to przerywnik, bo brakuje innego słowa, tutaj z pewnością było ono skutkiem jakiegoś wzburzenia, w sumie wzburzenie rzecz ludzka, ale ludzie dorośli niby powinni bardziej panować nad emocjami, jednak to tylko teoria,
bardzo ciekawie poprowadzony wiersz i pokazanie przemiany peela, gdy jego zachowanie, które było mu obce, uwidoczniło się w danej sytuacji,
tak bywa, że w danych okolicznościach pokazujemy swoje ja, czasem głęboko ukryte,
z powodu konformizmu, niechęci do wyjścia poza schemat, tego, jak ktoś nas odbierze, itp, dlatego bywa, że nie jesteśmy do końca szczerzy i do końca sobą,
może nawet lekko sztuczni, pod wpływem tzw. środowiska i okoliczności,
jak te sztuczne kwiaty, cóż, coś w tym jest...
Dobrej nocy życzę, z dużym wiersza podobaniem.

Bardzo podoba mi się określenie nieco inaczej tej niewinności. Istotnie najczęściej kojarzymy ją z tymi sytuacjami, które zostały wymienione w pierwszej części wiersza - nietuzinkowy zwrot akcji sprawił, że ta niewinność nabrała zupełnie innego znaczenia. Dziecko dorasta w różnych sytuacjach; czasem jest to zdrowe, naturalne, a czasem - jak wyżej - jest nagłe, jakby wyrwane z człowieka siłą, o czym w ogóle nie miało się pojęcia, że gdzieś tam drzemie. Takich sytuacji się nie zapomina. Mam wrażenie, że to właśnie takie kluczowe momenty określają danego człowieka. Takie sytuacje - choć trwają chwilę - mają wpływ na całe późniejsze życie. Z ciekawością poobserwuję sobie Twoje (Wasze) następne wiersze.