X
Smutno mi...
biały (bez rymów)
2023-01-25 13:40
Smutno mi jest.
Stan ten osacza mnie,
jak wąż drzewo życia.
Pewnie nie wiesz, jak to jest...
Ja to wiem, aż za dobrze.
Wieczoru mrok uspokoja i wycisza,
by wczesnym rankiem
wybuchnąć jak wulkan od nowa.
I tak każdego dnia...
Czy ta pętla kiedyś pęknie?
Czy ta karuzela w końcu zatrzyma się?
Lawirujesz gdzieś między-pomiędzy,
miotając się jak dzikie zwierzę.
Spokoju nie zaznasz, o nie,
Trudności piętrzą się.
Wieża Babel przy tym to nic,
Tu spokój potrzebny jest.
Jak jednak osiągnąć ten stan...?
Stan ten osacza mnie,
jak wąż drzewo życia.
Pewnie nie wiesz, jak to jest...
Ja to wiem, aż za dobrze.
Wieczoru mrok uspokoja i wycisza,
by wczesnym rankiem
wybuchnąć jak wulkan od nowa.
I tak każdego dnia...
Czy ta pętla kiedyś pęknie?
Czy ta karuzela w końcu zatrzyma się?
Lawirujesz gdzieś między-pomiędzy,
miotając się jak dzikie zwierzę.
Spokoju nie zaznasz, o nie,
Trudności piętrzą się.
Wieża Babel przy tym to nic,
Tu spokój potrzebny jest.
Jak jednak osiągnąć ten stan...?
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
3 razy
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
_Solitario_
2023-02-13
Gdy czuję się źle najwięcej piszę, a gdy tylko mi lepiej pisanie idzie w zapomnienie, by wrócić ponownie przy smutku. Pozdrawiam
pitu pitu
2023-02-12
jakoś już tak jest, że smutek pisze najpiękniejsze literki, radość nie daje czasu na tworzenie... dobrej nocy....
Grzegorz67(*)
2023-01-25
"Szczęście robi dobrze ciału, ale smutek rozwija siłę umysłu." - Marcel Proust.
Miłego dnia, ciekawe czy zgadzasz się z wybitnym pisarzem, zwłaszcza że to ten który szukał zaginionego czasu.
Miłego dnia, ciekawe czy zgadzasz się z wybitnym pisarzem, zwłaszcza że to ten który szukał zaginionego czasu.
2023-01-25
Zgadzam się. Ja tylko, gdy jestem smutna tworzę najwięcej, myślę najbardziej,czuję mocniej. Tylko to robi dobrze. Szczęście usypia umysł.
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
małe cząstki samotności osiadły na rogu poduszki
- Mgła(*)
edyta g. rozwiesza wylinkę na sznurze do bielizny
- Czarek Płatak
To zależy
- Waldi1
Z.
- AnnaK.
***(pomiędzy ciszą a jutrem)
- sisy89
Rozpływam się
- Kati
Miasto
- Damian Moszek(*)
pęd ku górze
- Bożena Joanna
podmiejska kolejka
- Bożena Joanna
Blue in Green Miles'a Davisa
- Kornel Passer
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności