Twoje Wiersze - Weneckie Lustra

Weneckie Lustra

wolny

2024-12-08 17:46

Debiut

Utknąłem w gabinecie weneckich luster
Próbuję was zamglonych dostrzec
Jednolicie w kolorze skały ten obraz
Podejdź bliżej, bo chcę cię rozpoznać

Zobaczyć obrys, wyłuskać detal
Czy ty się smucisz, czy uśmiechasz?
Jak gdybym obserwował z daleka
Samotny, stojąc w łódce Claude'a Moneta

Ludzkie plamy jak płyn się poruszające
Z przylgniętym do lustra czołem
Obserwuję i chcę was zrozumieć
To jakby z rozchlapanej czarnej farby
Wydobyć jak interaktuje człowiek

Ty z drugiej strony widzisz mnie klarownie
Powiedz, czy prawdziwy mam wyraz twarzy?
Ukryty przed własnym, cudzym wzrokiem
Czy moje zachowanie można nazwać normalnym?

Utknąłem w gabinecie weneckich luster
Jeśli przyłożę dłoń do zwierciadła
Będę miał nadzieję, że to odwzajemniasz

autor

Anatoli Zaustry

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

JaSnA7

2024-12-09

Wiersz przemawia do odbiorcy...
Bardzo mi się podoba.
Tylko jedno; łódka Clade'a Moneta nie mogła być czarna:)
Pozdrawiam.⭐️

sturecki

2024-12-09

Wiersz to refleksja nad ludzkimi relacjami, percepcją siebie i innych, oraz barierami, które tworzą pozory zamiast prawdziwej bliskości. Weneckie lustra symbolizują granicę między tym, co widzialne, a tym, co ukryte, co rodzi pytanie o autentyczność emocji i zachowań.
Być może największym wyzwaniem jest zobaczyć siebie i innych naprawdę, bez zamglenia własnych lęków i oczekiwań.

JoViSkA

2024-12-08

Witaj na TW :)
ciekawy debiut :)
Pozdrawiam

Elżbieta

2024-12-08

Podeszłam do weneckiego lustra, zobaczyłam niewyraźny obrys twarzy, a w odbiciu oczu przeczytałam wiersz, był o nas, staliśmy po drugiej stronie lustra.
6/5
Witaj serdecznie na TW:)⭐