Twoje Wiersze - człowiek

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

12 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Wanda Kosma

2025-03-15

Przyciągnął mnie ten świetny wiersz, gdy tylko został opublikowany. Jest w nim ironia, a jednocześnie apoteoza człowieka, który w swojej znikomości jest tak "pyszny", że brnie dalej w próbach zgłębiania tajemnicy istnienia i poszukiwania teorii wszystkiego (o czym pisałam w odpowiedzi Tobie pod wierszem rzaby). Pozdrawiam serdecznie :)

Osiaki1

2025-03-15

Bardzo dobre!
5/6
Grzegorz

rzabaprzezrz

2025-03-11

Tak, jak to się mówi, pycha człowieka umiera kilkainut po jego śmierci. Zatem, jeśli wziąć pod uwagę jednostkową pychę, jest zdecydowanie skończona. Można tak powiedzieć o niej ogólnie, jako cesze człowieka, ale wciąż jej byt ogranicza się do ziemskiego życia, które jak wiadomo jest skończone. Nieskończoność bytu ludzkiego przekracza więc nieskończenie jego pychę, chociażby przekraczała granicę absurdu. Takie sobie rozmyślania zafundowałam, a na ich kanwie, z inspiracji Twoim wierszem, napisałam i swój. Jak masz ochotę, to zapraszam:) I pozdrawiam serdecznie, dobrego dnia 🌞

rzabaprzezrz

2025-03-11

No tak, masz oczywiście rację że, nieskończoność ma wiele wymiarów i definicji. Jeśli wziąć pod uwagę wstęgę Mobiussa a jeszcze bardziej obraz węża pożerającego swój ogon to faktycznie można zobaczyć w tym pychę ludzką, nieskończoność w ograniczonej czaso-przestrzeni:) Oczywiście biorę pod uwagę że rozmawiam z filozofem:, więc każde moje słowo ignoranta może być podważone:) Uściski 🌞

Prostaczek

2025-03-11

Zauważ, że rozpatrujesz tylko nieskończoność w czasie. Wpadłaś w pułapkę. Dzięki za pogłębioną refleksję. Pozdrawiam cieplutko.

Czasem

2025-03-10

Przewrotnie... Żeby robić to wszystko powyżej, potrzebna jest nieskończona pycha, ale żeby ją dostrzec - pokora. A zatem pycha nie byla nieskończoną, skoro sama się ograniczyła.

Majstersztyk

Czasem

2025-03-11

W sumie... jeśli tak na to spojrzeć.
Wychodzi cynicznie

Prostaczek

2025-03-11

Pozwolę sobie się nie zgodzić. By dostrzec pychę, nie potrzeba pokory. Wystarczy odrobina rozumu. Dzięki, że jesteś. Ukłony.

Lenia

2025-03-10

Oj dobre, mocne! Pozdrawiam:)

Prostaczek

2025-03-11

Dzięki wielkie. Pozdrawiam.

JaSnA7

2025-03-10

Bardzo ciekawy wiersz...
Ludzka pycha może być nieskończona...
Pozdrawiam:)⭐️

Prostaczek

2025-03-11

Dziękuję pięknie za poczytanie i refleksję. Pozdrawiam.

Elżbieta

2025-03-10

Jak najbardziej prawidłowo, ona nie ma granic, wiedzie ku zatraceniu i ku poznaniu.
Pozdrawiam serdecznie P:))⭐

Prostaczek

2025-03-10

Dziękuję Ci Elu za wizytę i podzielenie się refleksją 🌟
Pozdrawiam cieplutko.

Pasjans

2025-03-10

Pierwszorzędny! Pychą jest myśleć, że człowiek zdołał zdefiniować czas, światło czy przestrzeń. Ale może to właśnie pycha wiedzy poprowadzi człowieka do odpowiedzi w fundamentalnych kwestiach :-) Kłaniam się nisko :-)

Prostaczek

2025-03-10

Rumienię się z zakłopotania, na taki komentarz. Dziękuję pięknie i odkłaniam się równie nisko.

Rusticus ^(*)

2025-03-10

Filostropatycznie

Prostaczek

2025-03-10

Cieszę się. Chyba. Pozdrawiam.

Maciej Sierpiński

2025-03-10

Wiersz prosty a głęboki - dobry. Pozdrawiam!

Prostaczek

2025-03-10

Dziękuję za poczytanie i refleksję. Pozdrawiam.

sturecki

2025-03-10

Refleksja nad ludzką skłonnością do tłumaczenia świata, nawet gdy samemu jest się jego najmniejszą cząstką. Człowiek chce objaśniać kamieniom czas i gwiazdom światło, jakby miał na to wyłączny patent – a jednak wobec nieskończoności pozostaje tylko jego własna pycha.
6/5