Góra Ararat
zagląda w okna Erywania
gdy świt kładzie się cieniem
na murach miasta
jej biodra otulone śniegiem
unoszą się nad horyzont
i wtedy ta bliskość boli
bardziej niż oddalenie
święta kochanka Ormian
stoi w ich oczach jak łzy
ale od 1921 roku, po traktatach w Kars i w Moskwie, został oficjalnie przyznany Turcji.
Ponad sto lat góra jest po „tamtej stronie granicy” — widoczna z Erywania na wyciągnięcie ręki, a jednak niedostępna, dlatego
stała się dla Ormian symbolem tęsknoty.
Գորա Արարատ
թեև տանը բացակա է,
նա նայում է Երևանի պատուհաններից,
երբ լուսաբացը ստվեր է գցում
քաղաքի պատերին։
նրա ազդրերը՝ ձյունով պատված,
բարձրանում են հորիզոնից վեր,
և այդ մոտիկությունը ցավեցնում է
ավելի, քան հեռավորությունը։
սուրբ սիրելին հայերի
կանգնած է նրանց աչքերում
ինչպես արցունքներ։