Twoje Wiersze - perony

perony

biały (bez rymów)

2019-07-31 11:10

na peronie cisza
jak makiem zasiał
żaden pociąg nie jedzie
od A do Z
i nie przecina mojego zamyślenia

dla równowagi
chcę chodzić po szynach
między wzlotami zachwytów
a spadkiem ciśnienia
rozstawiono znaki ostrzegawcze

hiperbole zachowań ludzkich
stawiają mnie na linii
prostopadłej do przepaści
wybrałam linie równoległe
torów po których pójdę

na peronie cisza
jak makiem zasiał
żaden pociąg nie nadjeżdża
na karku czuję
zimny wzrok sokisty

autor

Renezja

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Marta Surowiecka

2019-08-03

Poczułam ten wzrok - sokisty :) lodowaty i tnący...czas się jakby zatrzymał...

Renezja

2019-08-05

To właściwy wzrok, niejednego "filozofa" cofnął z torów :)
Dzięki :)

Chris^(*)

2019-07-31

Wiersz mnie przekonał. Opisem. Natychmiast przed oczami stanęły mi dwa filmy w których "peron" odegrał rolę. Poczułem chłód białych kafelków na ścianach. Pewną sterylność, światło świetlówek. Gdzieś unosi się niepewność tego co mnie czeka w oddali. A może już przedsmak tęsknoty za domem. Pierwszym z tych filmów jest "Jackal" ze sceną finałową, tu trailer
https://youtu.be/JKV6_hB6nV0
drugim trzecia części Matrixa, początek filmu, tu fragment
https://youtu.be/ov7lqOELjz0

Renezja

2019-08-01

Tylko konie na filmach w ślepym pędzie niosą nieszczęśnika w urwisko. Perony kojarzą mi się bezkafelkowo, z powietrzem i piskiem hamulców.
Na peronie, u mnie w mieście był przytulny zakątek ze starociami i cudownym młodym, acz brodatym miłośnikiem przeszłości i muzyki poważnej:)
Czasem przeceniam mój wiek pisząc o przemijaniu, ale lubię wierszem przekonywać o mądrościach świata, nawet jak sama tymi mądrościami nie przesiąkłam:)