Mocny oraz według mnie dobry warsztat. Niedawno napisałam wiersz o podobnej tematyce. Myślę że stresują nami emocje. Jeżeli ktoś jest bardzo smutny to świat wydaje mu się zły i tak postrzega rzeczywistość ale czy rzeczywistość taka jest? Nie.. Do tego idąc przez życie zabieramy głownie,, złe sybole,, . Jeżeli np. nie umiemy się obronić w chwili ataku to czujemy się słabi. A później idziemy i walczymy z tym poczuciem słabości wile lat ale czy jesteśmy słabi tylko dlatego że ten jeden raz nam się nie udało obronić? Nie. Problem również leży w tym że mózg nie rejestruje wszystkich sytuacji czyli np takich w których nie byliśmy słabi. Przez co rzeczywistość nasza nie jest,, obiektywna,,troche fałszywaz troche zgubna. Idąc tym moim myśleniem jak mam winić za moje życie Boga (jeżeli jest) jeżeli źle rozpoznaje rzeczywistość w której jestem.. Takie moje przemyślenia tylko..
A wiersz uważam że jest bardzo dobry.
Dziękuje za wrażenia :)