(***) Wierszy już nie piszę dawno
dawno
Moją poezją jest miłość
Ta, która przysięgała aż do śmierci
kochać moje zmęczone ciało
w którym powstało życie
Moim nektarem jest kubek herbaty z jej dłoni
Ambrozją czekoladowe ciasto
Moją poezją jest miłość
Ta, która zasypia w moich ramionach
Kołysanka przy piersi, spokojny oddech,
bezbronny krzyk w środku ciemnej nocy.
Tworzenie świata, zmęczenie.
Uśmiech i wszystko co pierwsze
Miłość, która kocha najmocniej na świecie
Moją poezją jest miłość
Ta, która jest puentą
Do której wracam po długim dniu
i do której wrócę po długiej podróży
pełna nadziei wyrosła na skale
silniejsza niż wiatry i burze
Moja poezja jest
mało oryginalna, niebłyskotliwa, mało odkrywcza,
zwykła, codzienna
innych wierszy już nie piszę