Martwię się o siebie martwię się o moje jutro


bo ile czasu można czuć się tak cholernie smutno


z czasem trudno wszystkim rzucić i powiedzieć trudno


z czasem łatwiej z gówna się wpakować w większe gówno


Martwię się o to ze ten czas coraz szybciej mija


ze nie jestem w stanie spełnić wszystkie z oczekiwań


i czy miłość którą masz to miłość prawdziwa?


bo czasem boję się że pęknie coś i nie wytrzyma


z tobą wszystkie marzenia to takie do spełnienia


i rozpuszczasz serce mimo że było z kamienia


czasem martwię się że stoję w miejscu gdy wszystko się zmienia


Oprócz ciebie nie mam nic, są tylko same zmartwienia



...



Czy dam radę pokonać cholerny natłok myśli


Który wciąż stale mi miesza no i mąci w głowie


Czy dalej będziemy razem i pomimo wszystkich


Będę mógł z uśmiechem budzić się tylko przy tobie


Martwi przyszłość mnie która może wiele podzielić


nasze życia, jego bieg, no i nasz kierunek


Jednak bądź co bądź cokolwiek by się miało zmienić,


chce na ustach stale czuć wciąż ten sam pocałunek


W tobie znajduje nadzieje znajduje ratunek


Mogę zwolnic i porzucić ten życiowy pościg


i mam pewność że pozostaniemy tacy sami


wieczne dzieci, pomimo naszej dorosłości


I cokolwiek się nie stanie razem damy radę


i znajdziemy na tym świecie nić porozumienia


Jeśli będę ciebie miał i to na życie całe


nie interesują mnie już nawet te same zmartwienia