X

Logowanie



Zapomiałaś/eś hasła? Przejdź do procedury resetującej.

"Opowiedzcie, jak tam żyjecie"

Wiersz Miesiąca 0
nieregularny
2021-04-12 22:22
W górach cisza.
Skały nie potrafią mówić.
Może nie chcą
wspominać ojców i synów.
Matek które podążały na szczyt.
Bliżej nieba.
Bliżej Boga.
Bliżej śmierci.

Kamienie milczą.
Świat zamknął oczy.

Kolejny raz.



autor

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony
1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.





Komentarze

Kolor wiersza: zielony


Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.


Marta Surowiecka
Uwielbiam tę ciszę w górach -kiedy wszystko zamiera, kiedy wszystko jest gdzie indziej, obok, a ty - dosłownie- tutaj-Tutaj-namacalna, prawdziwa, w kosmosie. I wszystko krzyczy: Zostań! dokąd idziesz, tam nie ma nic... (Jest nic:)) Kamienie mają strasznie dużo do powiedzenia, ja je słyszę. Nawet tu, na dole, ciągle słyszę...
:) Maciejko to co napisałam to nieważne, to wyobraźnia do wersów, które ją pobudziły. Hej


maciejka
2021-04-15
Ważne :-) I bardzo ważne, że wersy pobudzają wyobraźnię - dlatego również piszemy.
Dziękuję Ci za obecność i Twoje słowa :-)

Kornel Passer
Kornel Passer
2021-04-14
Abstrahuję od mitologii, by sobie pozwolić na własny odbiór . Pamiętam swoje wejście na Rysy. Było ponuro, zła pogoda , mało ludzi na szlaku, mgła nie pozwalała na dalsze spojrzenie za znakami szlaku i ten milczący język gór, o którym jest Twój wiersz... Idąc miałem w głowie , że już w tym roku , w którym to się działo, góra zebrała śmiertelne żniwo w postaci dwóch ofiar. Dopiero na szczycie zobaczyłem słońce , uśmiechniętych ludzi i ta "mowa umarłych z gór" przestała do mnie docierać. Twój wiersz przywrócił mi te zakopane w pamięci doznanie. Pozdrawiam serdecznie.


maciejka
2021-04-15
Dzięki Tobie czytam ten wiersz zupełnie inaczej niż gdy go pisałam - wtedy koniecznie chciałam napisać o tym, co działo się tak bardzo dawno temu, a co również dzieje się i dziś, choć świat milczy.
Ale masz rację - góry zbierają ofiary, ale są tak piękne, że zdobywamy szczyty i cieszymy się pięknem ciszy...
Dziękuję, że podzieliłeś się swoimi wrażeniami. Pozdrawiam ciepło :-)

LidiaM-9
LidiaM-9
2021-04-14
Nasuwa się myśl, że każdy jest sam w obliczu tragedii. Też w pierwszej kolejności pomyślałam o Ikarze w kontekście obrazu "Upadek Ikara". Świat nie zauważa jego tragedii, a niemi świadkowie - przyroda, m.in. kamienie nie przemówią. Światu często wygodniej jest zamknąć oczy niż reagować. Smutne to!


maciejka
2021-04-14
Bardzo lubię ten obraz - pamiętam, jak pierwszy raz szukałam nogi Ikara. I tak wiele teksów odwołuje się do tego malowidła.
W obliczu tragedii z reguły jesteśmy sami - a wtedy właśnie potrzeba drugiej osoby najbardziej.
Dziękuję Ci :-)

Osia
Osia
2021-04-13
Wędrując po Twoim wierszu spotykam Niobe ,Andromedę ,Prometeusza a nawet błyska mi Ikarem by powrócić do samotności pandemii. Pewnie się zagalopowałam ...
Miłego dnia Maciejko:))


maciejka
2021-04-13
Cieszy mnie Twój odbiór - bohaterów, których wymieniasz też widziałam w filmie, który stał się inspiracją do wiersza.

Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :-)

Baba-Goga
Baba-Goga
2021-04-13
Gdy piszesz, że "Świat zamknął oczy" - aż skóra cierpnie. Nie zamrugał, ale zamknął oczy... i milczące kamienie, które wiele widziały.
Zostaje w głowie Twój wiersz




Baba-Goga
2021-04-14
Gdy świat próbuje nie widzieć krzywdy, która się dzieje w różnych jego zakątkach, zwykle dzieją się tam dramaty.
Gdyby kamienie mogły się ruszyć, powinny upaść na tych, którym interesy zamykają oczy, którzy chcą widzieć tylko kasę i władzę i reszta się dla nich nie liczy.
Pozdrawiam

maciejka
2021-04-13
Wiersz powstał po obejrzeniu filmu o Ormianach, którzy zostali wymordowani w latach 1915 - 1917. Ale tak naprawdę może dotyczyć wszystkich, o których świat wolałby zapomnieć - z różnych względów - najczęściej politycznych.
Dziękuję. Film też zostanie w mojej pamięci.

Pozdrawiam :-)

Phil Insomnia
Phil Insomnia
2021-04-13
Kamienie pamiętają wiele. Były świadkami różnych zdarzeń i tych cudownych i tych tragicznych. Szkoda, że nie chcą się z tym z nikim dzielić. Taka tajemnica natury : ) Wiersz bardzo ciekawy, pozdrawiam serdecznie; )


maciejka
2021-04-13
Dziękuję :-)
Lubię wiersze o kamieniach - milczą jak zaklęte, może kiedyś zaczną mówić? Ale w świecie musi być jakiś porządek... Przynajmniej w to wierzę :-)
Pozdrawiam ciepło :-)


Autor poleca


Autor na ten moment nie promuje wierszy
Pokaż mniej


X

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

X

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji

 

x
Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności