Za nikim już nie tęsknić i wiedzieć, że za nami nikt nie tęskni i nie czeka... Posiadanie dużej rodziny wcale nie jest gwarancją, że ktoś na starość zostanie sam w pustym domu z uparcie milczącym telefonem... Pozdrawiam cieplutko :)

Nawet jeśli człowiek żyje wśród ludzi, może czuć samotność, niezrozumienie, wykluczenie. Z czasem taki stan się pogłębia a w przestrzeni unosi się cicha prośba o pomoc. Bardzo prawdziwe...Pozdrawiam mocno :)

Samotność nie jest dla ludzi. Człowiek powinien żyć w grupie, w rodzinie. Samotność prowadzi często do depresji. A z tym już nie ma żartów. Zatem trzeba walczyć o siebie. Nie można się poddawać. Trzeba wyjść, robić cokolwiek. Bo zawsze jest ktoś kogo obchodzimy.
Pozdrawiam serdecznie:)

Samotność, wyobcowanie, to plaga dzisiejszych czasów. Poczucie bycia osamotnionym i niepotrzebnym ściąga na dno. Chociaż wokoło tyle rąk , na próżno wypatrujemy tych wyciągniętych w naszym kierunku .

Smutny , ale niestety bardzo prawdziwy wiersz.

Pozdrawiam ciepło ;-)

Smutek to jest takie cholerstwo, którym diabeł lubi się posługiwać, choć nie zawsze tak przecież bywa. Warto jednak włożyć sporo wysiłku w pracę nad sobą, żeby te smutki, smuteczki z dupereli życiowych nas nie obezwładnialy. Mnie się to wstawanie w starej piżamie podoba. Taka codzienna "rytuna", a może już rytuał bardziej... I to gubienie się w swoich czterech ścianach, też dobre. Przecież lubimy własne kąty. Tu się dzieje tyle naszych myśli. Tu się z sobą i z Bogiem spieramy o tyle spraw. Modlimy się, kłócimy, kochamy, śmiejemy itd... Gubimy się tu i odnajdujemy. A że nikogo nie obchodzę? eee... złudne! Jest Ktoś. Jest! 😊 A samotność nie musi być więzieniem. Może być narzędziem do wzrastania w cnotach np. Może być przestrzenią, na której spotyka się człowiek z Bogiem, i przestrzenią w której walczy o siebie i swoją wieczność. Wiesz, Kati, taki wiersz kiedyś napisałem, że mi serce pękło i w końcu skorupa odpadła, która jest pokrywała. To boli. Bardzo boli, ale czasami potrzebne jest, żeby w końcu zacząć żyć pełnią życia 😊 Pasuje mi Twój wiersz, bo mogę się z nim niezgodzić 😊 Pozwala pomyśleć. Dobrze, że pisujesz! 😊 hej ho! 🙋🏻😊

Samotność boli bardzo i co smutne staje się też cechą naszych czasów a dotyka coraz młodszych ludzi!, wyobcowanie, nieumiejętność nawiązywania realacji sprawia, że z samotności i goryczy serce pęka!
Serdeczności Kati:)⭐😍🍵🍀

Przenoszone życie w rzeczach tak nieistotnych dla ciszy, która kąsa nas od wewnątrz. Dlatego tak ważne jest wyglądanie poza siebie i szukanie takiej ciszy pośród tłumu. Kiedy znajdziemy, to już tylko krok do przyjaźni. Dwoje, to już nie jest samotność. I nawet pies może wypełnić tę pustkę. Rozglądajmy się za takimi chwilami.

Pozdrawiam serdecznie

Samotność potrafi sprowadzić człowieka do parteru. Powoli w białych rękawiczkach. Znam to doskonale. Życie nie dla każdego pisze świetne scenariusze.
Pozdrawiam.

Samotność to dżuma XXI w! Mocno Kati przytulam i wierz mi niedługo wyjdzie słońce! 😊🌞Pozdrawiam ciepło 😊⭐🍵🌼

Przeraźliwie smutne. Poruszające wersy.
Pozdrawiam serdecznie :)

Współczuje peelowi, bo czucie się samotnym musi być bardzo , niekomfortowe dla duszy, serca i nie tylko, co świetnie opisane tutaj. Pozdrawiam.

Smutny wiersz ... gdy będę samotny wyjdę do parku ... porozmawiam z wiatrem ...posłucham szelestu liści ... powiem nieznajomej dzień dobry ...zaproszę na kawę .. dotknę jej dłoni ..ona się uśmiechnie i samotność odejdzie ...

"Samotność to ślub z własną duszą bez użycia obrączek." - Sebastian Post.

Miłego wieczoru Kati.