Nie wierzę tym
którzy tylko powtarzają
że słowa to tylko słowa

często nawet jedno wyrazi tak wiele
w wielkim sercu kwiaty się trzymają
cały rok barwami tęczy świat znaczą
moja muzo moje serce mój aniele

jak zamienić ten niepokój w eden
nie tracąc przy tym nadziei ducha
jak z uśmiechem budzić się ranem

i wtedy
kiedy słońce przebija się po burzy
jeszcze w chmurach się zanurzy

ściskam w dłoni bilet powrotny
do stacji Moje Szczęście
podnosząc ku niebu wzrok

a gdy pod koniec dnia księżyc
srebrnym światłem rozproszy mrok
niczym latarnik samotny
pełnią
albo odwróci się nowiem
ja go serdecznie też pozdrowię

jesteśmy dwoje z dwóch miast
tylko Bóg
pośród niepoliczalnych gwiazd
niepowtarzalny
zawsze jeden

tak wiele tobie człowieku chce dać
nawet serce własne
bo życie jest jak niedokładny rym

zanucę jeszcze
,,chyba już można iść spać’’ *
i zasnę