Twoje Wiersze - W nadziei bowiem już jesteśmy...

W nadziei bowiem już jesteśmy...

biały (bez rymów)

2024-11-11 08:06

na niekończącej się rzece
zaklina jesienny deszcz
bez przyjaciół topi dzień
rozmywa oddech życia

krzyczę Amen
drabina do niebios
stała tu jeszcze wczoraj
w imię boga miłosiernego
podarowana zagubionym

targa mną poranna pustka
bez nadziei na oazową kroplę
zmąconego wina

skacowany świat
ma tylko jedną stronę lustra
bez grzechu i zapachu myśli

psie łapki przebiegły tu wczoraj
spóźniłem się na ten spacer
wybudzony z piekła
poza kolejnością

autor

marekg

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

sturecki

2024-11-11

To pełen melancholii obraz świata, w którym nadzieja jest odległa i rozmyta, jakby wczorajsze obietnice zniknęły bez śladu. Poranna pustka i samotność przypominają o straconych szansach, symbolizowanych przez spóźniony spacer czy zapomnianą drabinę do niebios. Jest to świat bez oazy i pocieszenia, w którym człowiek budzi się w poczuciu niepełności i tęsknoty za czymś nieuchwytnym, jak echo minionych nadziei.

Pokaż mniej

Logowanie

W nadziei bowiem już jesteśmy...

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji