Dwaj młodzieńcy, co po rynku szli niespiesznym krokiem,
stanęli,
zadziwieni niezwykłym widokiem:

pojawiła się bowiem zgrabna,
niespodzianie,
panna,
co miała bardzo obcisłe ubranie.

Latem pięknych dziewczyn
pełne miasto całe,
lecz tej kształty były -
- no wprost doskonale !

A to, co ogólnie z miękkości jest znane,
takim było,
lecz jakby z marmuru odlane !

Więc choć byli to chłopacy
na świecie obyci,
to gęby otworzyli, stanęli jak wryci,

myśląc: tak by posąg wyglądał,
który ożył,
gdyby rzeźbiarz fantazji
tamy nie położył!

Gdy jeden, jako pierwszy,
już przyszedł do siebie,
pytał: możesz już mówić ?
czy jesteś wciąż w niebie?

Utrwalasz kształt w pamięci,
od dołu do góry?
Czy rozważasz obiekty
kulistej natury?

Fakt! jako piękna wzorzec
można by pomierzyć !
Drugi tylko powtarzał:
nie mogę uwierzyć!(...)

Ze zdumienia wyjść nie mogę,
że takie krągłości
nie w wyobraźni istnieją,
lecz w rzeczywistości !