Twoje Wiersze - niżej są tylko chmury

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

22 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Lenia

2024-08-28

Przepiękny wiersz:):) odczytuje go jako czekanie na kogoś z drżeniem serca , kto zdobywa szczyty...

ajw

2024-09-09

Dziękuję za zatrzymanie się, Leniu :)

NO1R^(*)

2024-08-25

Echo spaceruje tęsknoty przez otwarte przestrzenie.

Z pozdrowieniem :)

ajw

2024-09-09

Coś w tym stylu :)

NO1R^(*)

2024-08-25

Miało być : "echo tęsknoty spaceruje..."

Wanda Kosma

2024-08-25

Dwa serca, dwa światy, w jednym wierszu, w którym bardzo dużo się dzieje... Kunsztowna poezja. Pozdrawiam serdecznie :)

ajw

2024-09-09

Bardzo dziękuję za czytanie :)

Kropla47

2024-08-25

Bardzo poetycko o największej tajemnicy
ludzkości...kobiecym wnętrzu- umyśle i duszy,..
pozdrawiam Iwonko.

ajw

2024-09-09

I ja pozdrawiam serdecznie :)

Uczeń Marka Aureliusza

2024-08-25

O rany! Ale świetny klimat. Bardzo mi się podoba.

ajw

2024-09-09

Bardzo się cieszę :)

la clamot

2024-08-24

cóż tu można napisać skoro wiersz jest tak dobry
jedynie pozostaje mi wyrazić zachwyt owym dziełem

kłaniam się
wszystkiego dobrego

ajw

2024-08-24

Do miłego :) Dziękuję.

andrew

2024-08-24

Super,bardzo
...
chciałbym aby twój
czas przestał błądzić
znalazł wygodne miejsce
w codzienności
nie uwierała dalekość
i była jak chleb z masłem
smaczna
dająca siłę i radość
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

ajw

2024-08-24

Dziękuje serdecznie :)

Przeboski Mandaryn

2024-08-24

Przepiękny wiersz

ajw

2024-08-24

Wielkie dzięki :)

Monia

2024-08-24

Bardzo ładnie pozdrawiam;)

ajw

2024-08-24

To ja bardzo ładnie dziękuję :)

braciszek ^(*)

2024-08-23

Ja go odczytałem jako erotyk. I bardzo mnie się podoba, że jest on bardzo poetycki. Nie jest roznegliżowany. Jest nieco odsłonięty, a przez to pobudza wyobraźnię. Można samemu go rozbierać wers po wersie. Z klasą go napisałaś. I to się chwali. Bardzo dobrze się go czyta. Nie będę oczywiście opowiadał, co dokładnie tu widzę, ale jest pięknie. 😊 Co nie zmienia faktu, że inne interpretacje także tu pasują, a nawet można sobie z nich wziąć co nieco i dodać pod tę kołdrę z chmur mocno już wymiętych.

Hej ho! 😊🙋🏻‍♂️

ajw

2024-08-24

A to mnie zaskoczyłeś :)

Driana

2024-08-23

Czytam...odczytuje emecje.. czuje je...
a słów zabraklo na komentarz.💖

ajw

2024-08-23

Dziękuję bardzo :)

Nata Sza

2024-08-23

Uwielbiam "gęstość" w Twoich wierszach. Chciałoby się dotykać każdego słowa i przepuszczać pojedynczo przez sito, aby tylko rozciągać przyjemność chwili.
Iwon, pozdrawiam serdecznie z zachwytem :)

Nata Sza

2024-08-23

:))

ajw

2024-08-23

A ja uwielbiam komentarze spod Twoich palców :)

amarok

2024-08-23

Majstersztyk pod każdym względem.
Doskonała kompozycja i zapis.
Emocjonalne nuty zawarte w wierszu to po prostu wirtuozeria.
Najniższe ukłony od watahy.

ajw

2024-08-23

Takie słowa od Ciebie, to jak śpiew kosa na naszym orzechu. Miły dla ucha koncert :)

Waldi1

2024-08-23

jesteś pięknym dźwiękiem ... .pozdrawiam serdecznie ... napisałem wiersz o tym pachnięciu ..Jadzia się uśmiechnie ....

ajw

2024-08-23

Dziękuję :)

Bożena Joanna

2024-08-23

Niebezpieczeństwo wisi w powietrzu, a kobieta nie może stanąć obok i pomóc partnerowi w ekstremalnych warunkach. Jej imię może pomóc w przetrwaniu w przestrzeni, gdzie wiatr, śnieg i chmury oddzielające strefy istnienia.
Poczułam niepokój.
Pozdrowienia!

ajw

2024-08-23

Spokojnej nocy, Bożenko :)

kmalenka8

2024-08-23

Życie z alpinistą nie jest łatwe...Przy takim zawodzie czy hobby nie zawsze się jest na pierwszym miejscu...Tak mi przypłynęło ! Pozdrawiam Iwonko serdecznie 😊⭐🤗

ajw

2024-08-23

I ja pozdrawiam, Małgoś :)

LydiaDel

2024-08-23

Niżej są tylko chmury, a Ty bujasz w obłokach. Ty jesteś ponad. I tak zawisłaś miedzy światami, gdzieś, w przestrzeni. Ni tu, ni tam. Im wyżej, tym piękniej, ale i chłodniej. Czyli nigdzie nie jest idealnie, a uczucie strachu jest każdemu znane.
"jestem tylko dźwiękiem
w nieograniczonej przestrzeni.
imieniem, które nie wywoła lawiny" - balansujesz z lekkością od jednej metafory do drugiej. Ja za Tobą nie zdążę. Serdecznie pozdrawiam

ajw

2024-08-23

Serdecznie dziękuję :)

bez definicji

2024-08-23

Mnie na myśl przyszła niecodzienna miłość kobiety do alpinisty. Tylko on potrafi przecież nie zostawiać śladów wędrujący po śmierci, i on może krzyczeć na całe gardło nie wywołując lawiny...

Cudowne to miejsce między chmurami, malinowymi za życia i przeszywającymi zimną bielą po stracie...

Wiersz jest po prostu świetny! 5/6
Pozdrawiam ciepło Iwono -
🌼🌼🌼

bez definicji

2024-08-23

Lubię balansować, chociaż wciąż płaczę :))

ajw

2024-08-23

Nie każda relacja bywa bezpieczna. I na ziemi niektórzy balansują na krawędzi.. Bardzo dziękuję za Twój komentarz i docenienie wiersza :)

Dagmara^(*)

2024-08-23

Znakomity wiersz(według mnie oczywiście)!
Kiedy wchodzę w Twoje wersy to myślę, czy w miarę bezpiecznie z nich wyjdę. Niesamowita metaforyka, w której rozgrywa się istota wiersza.
Serdeczności Iwonko :)))

ajw

2024-08-23

Tego się nie spodziewałam. Dziękuję bardzo, Dago :)

JoViSkA

2024-08-23

Niezwykle refleksyjny wiersz i żeby nie trafić kulą w płot z interpretacją oprę się pokusie skomentowania, będę podpatrywać komentarze innych :)
Pozdrawiam ajw :))

ajw

2024-08-23

Zgadzam się. Czasami aż się boję tej "rozbiórki" na części, bo wiersze często pokazują nasze "miękkie podbrzusze" ;))

JoViSkA

2024-08-23

To prawda...Sturecki jest wybitny w odbiorze myśli i słowa, jakby przeszywał Cię na wylot i rozumiał więcej niż Ty sama...zawsze mam takie wrażenie, kiedy komentuje moje wiersze...cenię sobie jego komentarze :)

ajw

2024-08-23

Myślę, że wszystko jest jasne. Sturecki rozgryza mnie jak wiewiórka orzechy ;))

M I F^(*)

2024-08-23

✨

M I F^(*)

2024-08-23

Mów co serce podpowiada a dusza oczekuje

ajw

2024-08-23

Cóż mam powiedzieć, skoro Ty nie mówisz nic..

sturecki

2024-08-23

Wyżej czy niżej powinny być chmury, zważywszy na metaforyczną przestrzeń, w której rozgrywa się wiersz. Zręcznie kontrastujesz codzienną, zmysłową rzeczywistość z surową, zimną wysokością gór, tworząc obraz, w którym lęk i piękno współistnieją. Chmury, będące pomiędzy tymi dwoma światami, stają się symboliczną granicą między spokojem a niepokojem, a dźwięk i imię odbijają się w nieskończoności.
Nie ma w tym wierszu widocznych "dopełniaczówek ... hi, hi ... uczę się.

sturecki

2024-08-23

Ale to mocno niestabilna granica.

ajw

2024-08-23

Niektórzy sa tak bardzo skupieni na tym, by osiągnąć szczy, że nie widzą tego, co jest poniżej chmur. One, tak jak zauważyłeś, tworzą granicę.. Dziękuję sa piękny komentarz :)

Pokaż mniej

Logowanie

niżej są tylko chmury

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji