Od narodzin

Szukam szczęścia od kołyski,
To pragnienie tkwi w moim sercu,
W naturze ludzkiej
jest zakorzenione od wieków,
To normalne, jak pierwszy krzyk.

Nie wyobrażam sobie

Świata bez blasku miłości,
Bez ciepła, które zbliża ludzi,
Ona sprawia, że staje się piękny i łagodny,
I uczy kochać, jak nikt inny.

Na obcej drodze

Idę z uśmiechem na ustach,
Życzliwie macham ręką do ludzi,
Nawet gdy śmieją się z moich marzeń,
I nazywają mnie wariatem.

Gdy nie mogłem

Ukrywać moich uczuć w głębi,
Zamykać je w klatce duszy,
Umarłyby, nieszczęśliwe,
Bez słońca, bez wiatru, bez burzy.

Kiedy mamy tylko siebie

Trudne chwile stają się łatwe,
Gdy stoimy razem ramię w ramię,
Dwa serca biją w jednym rytmie,
I nie pragniemy nic więcej od życia.

Czy można wtedy oczekiwać więcej?

Mówić stanowczo, że to mało?
Gdy miłość rozpala swoje żarze,
Szczęście w końcu jest nam dane.

Wiersz z dedykacją
dla wspaniałej pary
Emilii i Andrzeja.