Bardzo zastanawiający wiersz

też tak uważam ... że nie w sile lecz w czułości jest piękno ... pozdrawiam serdecznie ...

Ciekawy wiersz z mądrym przekazem.
Pozdrawiam Astralko:)
Ja czasem przebywam na planecie Alfa Centauri Cygnus DX3:))⭐️

Prawie jak modlitwa lub medytacja o czułość, delikatność i obecność.. Wyrzuciłaś nadmiar i pozostawiłaś samo sedno relacji.

W tym wierszu nie chodzi o słowa, tylko o to, co zostaje, gdy one ucichną.
Autorka pokazuje, że prawdziwa moc rodzi się z harmonijnej delikatności, nie z przewagi.
Puenta: kto potrafi być czuły, ten już wygrał bez walki.
6/5

Idealny przepis na harmonię między ludźmi. Pięknie :)
Pozdrawiam serdecznie🍁

Uczucia są jak sen, dają moc.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

AI z Twojego profilu tak go rozwinęło.

Zestawiamy słowa, jak kamienie na ścieżce.
Bazgrolimy myśli na marginesach czasu,
potem łączymy je w strumień słów,
dodając kolejne elementy, aż powstanie obraz.

Najpierw pojedyncze litery, jak ziarna piasku.
Potem sylaby, ciepłe jak od dechu.
Słowa rodzą się w ciszy, czasem przypadkiem,
zaskakując formą, znaczeniem ulotnym.

Zbieramy je z pól natchnienia, z zakamarków pamięci.
Jedne błyszczą jak krople rosy o poranku,
inne niosą cień minionych dni.
Układamy je w logiczne ciągi, w rytmiczne frazy,
jak artysta dobiera pędzle i barwy.

Łączymy gruz emocji, odłamki marzeń,
dodając strukturę i kształt w przestrzeni wersów.
Każdy dodany element to krok w głąb,
dotknięcie fragmentu duszy, odbicie świata.

Nawet najprostsza linijka może stać się jądrem,
od którego rozwinie się cały świat,
wypełniony echem – szelestem liści,
stukotem serca, szeptem gwiazd.
Proces tworzenia to nie cel, lecz droga.
Złotnicza precyzja umysłu i serca,
składająca codzienność w niepowtarzalną pieśń.