Miasto nie jest
Betonową dżunglą
Tylko ludzkim
Zoo

Okna nie powinny mieć szyb
Tylko kraty by nazywać
Rzeczy po imieniu

Drzwi otwarte na oścież
Powinny być może wtedy
Poczucie posiadania

Gdzieś by się ulotniło w chmury
Jak balon kłamstw cywilizacyjnych
Napełniony obietnicami

Harmonia nie jest tam gdzie
Mieszka wygoda i prostuje
Schodzone nogi

Tylko w centrum nienazwanego
Gdzie można wyprzeć się oczekiwań
I niewiedzy

Wyparłem się przyjaźni w kategoriach
Daj coś za coś odlub polub
Znajomości za piękny uśmiech i
Ubiór na pokaz

Przybrałem szaty dzikiego i
Odszczepieńca lubując się w romansach
Z rzeczami nabytymi

Ludźmi mijanymi jak dni noce
Jak słońce i księżyc razem
Tańczące na liniach styku

W przelocie serdecznej obojętności
Z asem w rękawie ostrym jak nóż
W oddzieleniu od siebie
Wynaturzeniu wszelkich mas

Funkcjonujemy jak dysfunkcyjne
Roboty w mechanizacji postępu
Z gwiazdkami ale nie na niebie
Nie dla siebie

Niebo jest czarne ocenione
Coraz mądrzejsi zawężamy perspektywę
Tego co utraciliśmy
Dumnie krocząc jak czołg przez las
Poprawiając wszystko na swoje jak
Mrówki w kosmosie