Twoje Wiersze - może poeci nie mają racji

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

dareus

2021-10-15

cześć; to Twój pierwszy wiersz, który przeczytałem i podoba mi się. :-)
no i nawiązanie do jednej z najbardziej niezwykłych poetek w historii naszego kraju

maciejka

2021-10-17

Hej, cieszę się :-)
Tak, jej dorobek jest niezwykły, choć szczerze Ci powiem, że nie wszystko mi odpowiada.
I dziękuję za przyjęcie zaproszenia :-)

Phil Insomnia

2021-10-13

Jak zawsze niebanalnie :) Miłej środy :)

maciejka

2021-10-13

A wiesz, że się cieszę :-) :-)
Dziękuję i dobrego wieczoru :-)

Afrodyta^(*)

2021-10-13

Twój wiersz dla mnie, to poezja o tworzeniu poezji, o tym, że to, co napisane nie jest tym samym, co rzeczywistość i warto mieć tego świadomość, bo to daje poczucie równowagi.

maciejka

2021-10-13

Pisanie tak, rzeczywistość - tak. I łączenie tych światów w jedno, z zachowaniem równowagi między nimi - to jest ważne. Miło, że zwróciłaś na to uwagę - dziękuję :-)

naskraju*^(*)

2021-10-12

Trzeba pisać sobą i chwilą. Koty są stworzone do lekkości bytu.

Ostatnim wersem wspominasz noblistkę... Szymborska Wisława

Kot w pustym mieszkaniu

Umrzeć - tego nie robi się kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać się między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.

Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf się zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
I żadnych skoków pisków na początek.

Spokojnej nocy!

maciejka

2021-10-13

Tak, od tego wiersza się zaczęło. Dziękuję, że go przywołałaś :-)

Pozdrawiam wieczornie :-)

LidiaM-9

2021-10-12

Bardzo skłania do myślenia Twój utwór. Odbieram go jako protest przeciwko oczywistości i jednoznaczności poezji. "Tego się nie robi", to nie uchodzi, tamto - nie wypada... Pisanie wynika z wewnętrznej potrzeby, więc powinno wypływać z wnętrza piszącego i być z nim w zgodzie, nie ma zatem miejsca na jakieś tam "tego się nie robi".
Pozdrawiam serdecznie.

maciejka

2021-10-12

Tak, wg mnie każdy może znaleźć w poezji to, co naprawdę interesuje, odrobinę siebie - wystarczy poszukać. I to jest najważniejsze. Tylko trzeba szukać. I nie zniechęcać się.
Dziękuję za refleksję :-) Pozdrawiam :-)

zbiwito

2021-10-12

Dzisiaj tylko kilka wierszy przeczytałem. A wszystkie Twoje. I choć przewrotne przy niektórych komentarze wrzuciłem, dobrze uczyniłem, że Twoje czytałem, bo warto było

maciejka

2021-10-12

I warto pisać :-)
Nie wyobrażam sobie pisania bez Czytelnika. Jest bardzo ważny. Jak sam wiersz. Dobrze, że można wiedzieć, jak odbierany jest tekst. Każdy z nas jest inny, więc inaczej odczytuje i te odczytania dopiero dają pełen obraz wiersza. Tak mi się wydaje :-)
Dziękuję Ci :-)

sisy89

2021-10-12

Świetny wiersz, prawdziwa poezja, która zatrzymuje i skłania zamyślenia.
Pozdrawiam serdecznie :)

maciejka

2021-10-12

Bardzo się cieszę, że tak odbierasz mój wiersz :-)
Pozdrawiam ciepło :-)

Iks Weli

2021-10-12

Może i nie masz racji, ale powiem Ci, że znowu pięknie, znowu znakomicie, wychodzisz poza ramy wiersza. Naturalnie tworzysz nowoczesną poezję :) A ten właściwy czeka, aż go przeczytasz ;) Pozdrawiam

maciejka

2021-10-14

Dwa kroki w stronę prawą
i jeden do przodu.
Później na północ.
Tak, tak.
Dobrze mówię.
Zbliżysz się do sosny.
Więc wdrap się do góry,
a potem na dół.
Tam będę.

Iks Weli

2021-10-14

"Takie ważne pytanie..." No pewnie, że ważne, dlatego winno mieć równie ważną odpowiedź. A w "namalowanym domu" jeszcze nigdy nie byłem, Pewnie, żeby wejść, będę musiał do niego napisać drzwi w formie wiersza, co? Niech będzie :) Nie takie przejścia wymyślałem ;)) Ale najpierw - współrzędne poproszę ;)

maciejka

2021-10-13

Takie ważne pytanie, a ja nie zauważyłam. Jak mogłam... :-):-)
Najpierw muszę namalować dom :-):-):-)

Iks Weli

2021-10-13

:) Dobrym ciastkiem nie pogardzę. To gdzie jest ten płot, co go chcesz, żebym Ci pomalował? ;)

maciejka

2021-10-12

I dziękuję :-)
:-)

maciejka

2021-10-12

Mówisz, że nie mieszczę się w ramach - ups, trzeba się za siebie wziąć :-)

ale ciastka
i ciasteczka
na to krówek stosik mały
potem pączka
z marmoladą
kawa z cukrem na deserek
i kanapa
i fotelik
na biegunach więc bujany
potem buju
baju sobie
o poezji naturalnej :-)

Kornel Passer

2021-10-12

Twój wiersz pasuje mi do naszej rozmowy pod moim wierszem *** (Otwieram książkę z wierszami...). Nie trzeba nam "poezji czystej" zajmującej się wyłącznie sama sobą. Może źle odczytałem, ale tak mi wyszło...

maciejka

2021-10-12

A wiersz chodził za mną już od jakiegoś czasu. Jak kot.
I powstał. I też dzięki Tobie.
Dziękuję :-)

WiktorBudzisz

2021-10-12

Może jednak ci poeci
to wcale nie mają racji,
wysławiają się jak dzieci
- nawet w trudnej sytuacji.

Tylko kto jak nie poeta
ma też tyle wrażliwości?
Każdy wiersz jest jak planeta
- coś z innej rzeczywistości.

Kto nas zatem tam zabierze
kto nam tamten świat ukaże?
Mocno wierzę, że poeci.
Czy mam rację? Czas pokaże...

Napisałaś coś mocno inspirującego. Dziękuję Ci i pozdrawiam, życząc weny!