Twoje Wiersze - do Justyny tęsknię zimą

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

7 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

TaniecDłoni

2025-01-08

A może spotkali się...?
+

TaniecDłoni

2025-01-13

Fajnie być bohaterką.

maciejka

2025-01-13

Tak, ale może było im nie po drodze?
Choć fajnie być bohaterką wiersza :-)

TaniecDłoni

2025-01-12

Szkoda :(

maciejka

2025-01-12

Nie, oni rozstali się.
Piotr jest poetą, pisał o Justynie. A potem się rozstali.
A ja lubię jego wiersze :-)

TaniecDłoni

2025-01-12

JoViSkA

2024-12-23

Zdrowych i Radosnych Świąt Bożego Narodzenia Maciejko :) ☃️🌟 🎄

maciejka

2024-12-25

Dużo radości dla Ciebie :-)

Kika88

2024-12-22

Smutno
Pozdrawiam serdecznie:)

maciejka

2024-12-25

Dziękuję bardzo :-)

Trociny(anna)^(*)

2024-12-21

uważna czytelniczka.
Pozdrawiam.

maciejka

2024-12-25

Bardzo :-)

Annna2

2024-12-21

Smutno mi się zrobiło.
Miłość zwycięża śmierć
pięknie 6/5

maciejka

2024-12-25

Tak, zwycięża, choć trudno to czasem zrozumieć.
Dziękuję :-)

Larisa

2024-12-21

Poetycko wyrażona tęsknota.
Przewrotny tytuł, który wyjaśniła Autorka
w swoim odautorskim komentarzu poniżej.
Wiersz w wysmakowanym stylu podkreśla
rolę czytelnika w poezji. Tęsknimy za
bohaterami lirycznymi... narracją zbudowaną
w wierszach, nastrojem lirycznym odwrotnie
do pór roku. W końcu poezja jest wytworem
wyobraźni.
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

maciejka

2024-12-25

Bardzo dziękuję za Twoje słowa - zawsze są pełne zrozumienia dla wiersza.
Pozdrawiam ciepło :-)

Kazimierz Surzyn

2024-12-20

Wymownie, wraz z puentą, pozdrawiam ciepło.
6/5

maciejka

2024-12-25

Dziękuję bardzo :-)

Kornel Passer

2024-12-20

Każdy szanujący się literat wie, że do Justyny to tęskność mamy na wiosnę, a nie zimą. Zimą tęsknota zamarza i czeka na cieplejsze czasy... Takie usprawiedliwienie nie wiem dla kogo, bo inspiracja wiersza nieznana... Serdecznie pozdrawiam.. :)

maciejka

2024-12-20

Lubię wiersze Piotra Macierzyńskiego - a Justyna była ich bohaterką.
Przez jakiś czas.
Stąd Justyna :-)

sturecki

2024-12-20

To refleksja na temat utraconej inspiracji, tęsknoty za przeszłością i emocjami, które kiedyś były tak wyraźne i żywe w poezji autorki.
Justyna, która niegdyś była głównym tematem i bodźcem twórczym, zniknęła z wierszy, zostawiając pustkę i smutek. Odbiorczyni wiersza pragnie powrotu tamtych szczegółowych opisów, intensywności uczuć i zmysłowych obrazów – zielonych oczu, które pozostały w pamięci.
Ale pragnienie więcej i więcej może prowadzić do przesytu, tak jak autorka, być może, zatraciła się w swojej fascynacji. To wiersz o granicy między namiętnością a jej nadmiarem, między inspiracją a jej wypaleniem.