Subtelność /Z CYKLU STANY DUCHA/

Nie w każdej duszy się zagnieżdża,
nie lubi bowiem towarzystwa brutalności,
nachalności i wścibstwa.
Miewa uśmieszek Giocondy,
stąd niektórzy boją się, co też ona sobie o nich pomyśli.
Wszak potrafi dawać niektórym coś do zrozumienia.
Tymczasem ona jest wciąż zwiewna i lekka jak puch.
Nie chce nikogo urazić.
Woli milczeć chowając się za niuansami.
Nie pcha się do przodu.
Uwielbia być z tyłu.
Stara się być taktowna.
Zazwyczaj jest tajemnicza, oględna i dyskretna.
Bywa też łagodna, czuła i tkliwa,
ale i wyrachowana bywa.
Ubiera się skromnie.
Krzykliwość nie dla niej.
Stąpa z gracją, lekko i harmonijnie.
Rzeczy proste z natury mało ją interesują,
mimo, że wielu etyków twierdzi,
iż one są właśnie szczególnie piękne.
A jednak większość poetów ją kocha!
Zapewne za te pełne urody znaki zapytania?
Ach,
subtelnie opisać SUBTELNOŚĆ nie sposób…

Bogumił Pijanowski