Twoje Wiersze - Wciąż są we mnie

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

20 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

2024-12-23

Niezwykle urokliwy wiersz!
Z nutą nostalgii...
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

TESSA

2024-12-21

jak masz to przetrzymać?
nie mam odpowiedzi
bo i w moim sercu ten żal często siedzi

Mateusz Darczyk

2024-12-21

a latem te'sknimy za skrzypia'cym s'niegiem, za przere'blem, za gal'kami czy bal'wanem i wspomnienia uderzaja' z moca' z'arza'cego skwaru 😉

Driana

2024-12-21

Aż mi przypomnial sad z przed paru dekad...
Spokojnego grudnia

klaks

2024-12-21

Pięknie, takie miłe wspomnienia pomagają w gorsze dni, przynajmniej u mnie :)
Pozdrawiam serdecznie :)

kamień

2024-12-21

Piszesz melodią mojej duszy .Teraz tego nie uświadczysz.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za piękny wiersz.

Kazimierz Surzyn

2024-12-21

Piękne wspomnienia, pozdrawiam ciepło;
6/5

Jan Kępiński

2024-12-21

Chyba potrzebna tu nalewka na owocach z "dorodnego sadu" I kominek z wesoło buzującym płomieniem i ciepło serc najbliższych i nadzieja na nowy rok czego życzę gratulując wiersza.

Kika88

2024-12-20

Pięknie
Pozdrawiam serdecznie:)

Tadek1^(*)

2024-12-20

Nie przetrzymywać tylko z natura przeżyć to jeszcze raz.

Moona@

2024-12-20

Pięknie!
Nie rozumiem tych niskich ocen :(
Pozdrawiam

JaSnA7

2024-12-20

Śliczny wiersz...
Bardzo klimatyczny...
Wiosna i lato powrócą niedługo.
Pozdrawiam delikatnymi kolorami wiosny i intensywnymi barwami lata:)⭐️

Izka1^(*)

2024-12-20

Przyjdzie czas, że będą znowu wszędzie.

NaPoważnie^(*)

2024-12-20

Taka fajna poetycka wyliczanka.

hibiskus

2024-12-20

Witam,

to bogactwo nieocenione - niewymierne.

Pozdrawiam ze zrozumieniem, bez cienia zazdrości, a jeno z podziwem.

Annna2

2024-12-20

We mnie też są.
Jak przetrzymać?
" Jest taka cierpienia granica, za którą się uśmiech pogodny zaczyna".
piękny 6/5

_wena_

2024-12-20

Widać jak na dłoni, że autorka lubi bawić się słowem :))
Zamiast komentarza pozwolę sobie na puentę odpowiedzieć cytatem "Bóg nigdy nie daje nam więcej, niż potrafimy udźwignąć. Niektórzy z nas potrafią znieść więcej, inni mniej. Nawet jeśli dostaniemy do dźwigania część nieba, nie będzie to ciężar.
Serdecznie pozdrawiam :)

Marek Żak

2024-12-20

Wspomnienia z dawnych, często słonecznych lat, potrafią nagle się zjawić i człowieka rozedrgać, uderzyć, zwłaszcza w gorszych chwilach. Życie.
Pozdrawiam serdecznie.

JoViSkA

2024-12-20

Wymowny smutek i tęsknota biją z wiersza...trudno się pogodzić, że to co było już nie wróci...ale trzeba przyjąć to, co daje nam los i z nadzieją patrzeć w przyszłość, że kolejne wiosny przyniosą coś dobrego, co pozwoli ukoić ból...
Pozdrawiam Aniu...piękny wiersz...

sturecki

2024-12-20

To opowieść o żywych wspomnieniach przyrody i piękna dawnych dni, które wciąż tkwią w sercu, wywołując jednocześnie radość i tęsknotę.
Obrazy lasów, pól, kwiatów i wiejskiego życia przywołują harmonię i spokój, które wypełniały życie autora. To nostalgiczne wspomnienia natury, pełnej barw, dźwięków i zapachów, które teraz kontrastują z przemijaniem.
Wspomnienia, choć piękne, bywają jak burza – uderzają w serce z taką siłą, że trudno je znieść. Jednak ich siła dowodzi, jak głęboko wpłynęły na nasze życie i wciąż w nim żyją.

Maciek.J^(*)

2024-12-20

pomyśl sobie Aniu,że na biegunie mają gorzej - u nas zima trwa na ogół o wiele krócej

mis

2024-12-20

Poczułem się jakbym był w dużym ogrodzie. Wspaniały opis przyrody. Byle do wiosny!
Pozdrawiam :)

Krystek

2024-12-20

Wspomnienia budzą wyobraźnię
i śnimy na jawie. Uroczy wiersz .
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

Elżbieta

2024-12-20

Takie wspomnienia radują, bo je mamy, ale też przywołują lekką nostalgię nad upływającym czasem.
Pozdrawiam serdecznie:)⭐

andrew

2024-12-20

Ślicznie, bardzo.
...
zwabiony Twoją myślą
otworzyłem oczy
spojrzałem w myślach
na łąkę
obudziły się polne kwiaty
bławatki maki konwalie
szukały cienia pod
drzewami pełnymi zieleni
szukały Ciebie
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

LydiaDel

2024-12-20

Piękny świat w Twoim wierszu, tylko nie każdy to zauważa. Te "ostatnie jabłka
na gołych jabłoniach" smakują najlepiej pierwszym przymrozkiem dotknięte. W moim sadzie było jeszcze 30 kolorowych uli.
"kiedy te wspomnienia
jak śnieżna zadyma
uderzają w serce
- jak mam to przetrzymać?" - po prostu ciesz się.
Ja mam ten obraz przed oczami, nie umiałam go słowami opisać. Twój wiersz włożyłam do moich ulubionych. 6/5 Serdeczności