X
Wiśnia
obrazkowy
2022-11-16 11:04
Ktoś stuka do okna
To wiśnia w zielonej w strzępach sukience
swoimi gałązkami prosi o schronienie
przed porywistym wiatrem
Tak nagle wtargnął do niedużego ogródka
Jednym podmuchem zerwał z niej sznur korali
Czerwone potoczyły się po trawie
Nie daje wytchnienia
Brutalnie znęca się nad niedużym drzewkiem
Wiśnia broni się jak może, próbuje utrzymać równowagę
Chwyta się kurczowo ram okiennych
przytula do chropowatej elewacji
Na nic jej starania
Jest coraz słabsza
Porywy są dotkliwsze, nieustępliwe
Jej gałązki znów stukają w okno
jak podróżny szukający schronienia
Nagle silny wiatr zamienia się w wichurę
Zrywa druty przydrożne i jak
nad jeńcem się znęca
Biczuje biedne drzewko, zrywając z niej ostatni listek godności
Nie wytrzymała
Ugięła się pod pręgieżami razów
Legła skonana w swoich koralach
Już nie płacze
Już nie boli
To wiśnia w zielonej w strzępach sukience
swoimi gałązkami prosi o schronienie
przed porywistym wiatrem
Tak nagle wtargnął do niedużego ogródka
Jednym podmuchem zerwał z niej sznur korali
Czerwone potoczyły się po trawie
Nie daje wytchnienia
Brutalnie znęca się nad niedużym drzewkiem
Wiśnia broni się jak może, próbuje utrzymać równowagę
Chwyta się kurczowo ram okiennych
przytula do chropowatej elewacji
Na nic jej starania
Jest coraz słabsza
Porywy są dotkliwsze, nieustępliwe
Jej gałązki znów stukają w okno
jak podróżny szukający schronienia
Nagle silny wiatr zamienia się w wichurę
Zrywa druty przydrożne i jak
nad jeńcem się znęca
Biczuje biedne drzewko, zrywając z niej ostatni listek godności
Nie wytrzymała
Ugięła się pod pręgieżami razów
Legła skonana w swoich koralach
Już nie płacze
Już nie boli
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
10 razy
Treść
6
7
5
3
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
10
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Marta Surowiecka
2022-11-21
Z wiatrem nie ma szans najpotężniejsze drzewo, a co dopiero taka wiśnia... ale...jej wiotkie pędy są miękkie i uginają się nieskończenie, zamiast pęknąć od razu, jak muskularny dąb... to jej zaleta? a może przekleństwo. Ile musi wytrzymać, żeby sięgnąć końca... Sugestywny obraz przedstawiłaś. Pozdrawiam serdecznie Ago
2022-11-22
Zapewne musi przejść i odczuć dużo. Podobnie jak gnębiony człowiek zanim dostąpi końca cierpi, jak długo? Podobnie jak ta wiśnia może uginać się nieskończenie i to może być a może jest jak piszesz przekleństwem.
Pozdrawiam ciepło :)
Pozdrawiam ciepło :)
naskraju*(*)
2022-11-20
Walka była niewyrównana do końca. Wiatr z wichura się zmówił i pokazał biednej wiśni, gdzie jej miejsce. Pokonać słabszego nie jest takim honorowym wyczynem. Z ciszą przyszło ukojenie i na pewno podniesienie się z upadku.
Pozdrawiam wieczornie
Pozdrawiam wieczornie
2022-11-20
Tak mogło być, że po upadku wiśnia powstała i była już tylko silniejsza. Podobnie i my często podnosimy się z upadku.
Dziękuję za komentarz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję za komentarz.
Pozdrawiam serdecznie :)
michal1975
2022-11-16
Do jakiego momentu można czuć ból? Nadchodzi taki punkt, w którym przychodzi otępienie. I to jest niby-wyzwolenie. Ale nie daje satysfakcji, ukojenia. Oj, chyba zaczynam troszkę się zapędzać i zbytnio filozofować. Pozdrawiam:)
2022-11-17
Ja też lubię filozofować. Podoba mi się to, że każdy widzi coś innego w utworach, sięga głębiej.
No właśnie ból. Masz rację, w pewnym momencie przychodzi otępienie. Wyzwoleniem od bólu, cierpienia jest śmierć fizyczna czy duchowa. Tak jak w tym konkretnym przypadku - katowanie było tak wielkie, że doprowadziło właśnie do śmierci. Różnie można rozpatrywać śmierci fizycznej , duchowej. Ja bym zapytała też dlaczego zadajemy innym ból, dlaczego jesteśmy tak agresywni, dlaczego lubimy patrzeć na cierpienie .
Dzięki za Twoje przemyślenia.
Pozdrawiam serdecznie :)
No właśnie ból. Masz rację, w pewnym momencie przychodzi otępienie. Wyzwoleniem od bólu, cierpienia jest śmierć fizyczna czy duchowa. Tak jak w tym konkretnym przypadku - katowanie było tak wielkie, że doprowadziło właśnie do śmierci. Różnie można rozpatrywać śmierci fizycznej , duchowej. Ja bym zapytała też dlaczego zadajemy innym ból, dlaczego jesteśmy tak agresywni, dlaczego lubimy patrzeć na cierpienie .
Dzięki za Twoje przemyślenia.
Pozdrawiam serdecznie :)
Elżbieta
2022-11-16
Żal, gdy drzewko gnie w czasie owocowania, mówimy jaka szkoda nawet owoce nie zdążyły dojrzeć... to analogia do życia człowieka, kiedy jego kres tak przedwcześnie nadchodzi.
Serdeczności Ago, spokojnego wieczoru:)⭐
Serdeczności Ago, spokojnego wieczoru:)⭐
andrew
2022-11-16
Wisienka umarła szczęśliwa, z uśmiechem, nie podała się. A my ludzie, nie wspomnę wojny, wszystko bez walki oddajemy oszołomom kilku politykom,U nas, w Rosji,.......
Pozdrawiam,
Miłego wieczoru
Pozdrawiam,
Miłego wieczoru
2022-11-16
Oddajemy bezwiednie. Mamią, obiecują a my... wierzymy i idziemy jak owce.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
Waldi1
2022-11-16
smutna prawda z otaczającego nas życia ... takich przykładów można mnożyć w tysiące ... gdy ktoś silniejszy znęca się nad słabszym ... gapiów jest wielu a mało który powie dość ... wystarczy spojrzeć na Ukrainę .]gdy ona walczy ... a są Państwa ..które pomocy nie udzielają... bo ze zbrodniarzami sztamę trzymają ...w tym prym wiodą i Francja ...
2022-11-16
Tak jest niestety. Czy to słaby człowiek jako jednostka czy słaby kraj . Zniszczyć można łatwo. Najbardziej boli ta nienawiść i brak pomocy. Jak piszesz - gapiów jest sporo.
sisy89
2022-11-16
W życiu też tak jest, niestety. Ktoś dobry, delikatny, wrażliwy jest jak ta wiśnia, która nawet nie wie jak może się obronić. Łatwo kogoś takiego zniszczyć, kto żyje dalej, ale jest martwy w środku.
Pozdrawiam serdecznie.
Pozdrawiam serdecznie.
2022-11-16
Tak jaj piszesz. Słaby nie ma szans na obronę. Łatwo taką osobę skrzywdzić. Przeważnie kiedy tą osobą jest bezbronna kobieta.
Trafione spostrzeżenie.
Pozdrawiam ciepło
Trafione spostrzeżenie.
Pozdrawiam ciepło
Ambrosio
2022-11-16
Pierwsza myśl zaprowadziła mnie przed dom moich dziadków. Tam też kiedyś stało drzewo wiśni. Miłe wspomnienia.
Twój wiersz świetnie oddaje dramaturgię opisywanego wydarzenia. Można też poszukiwać sensów. Zdarza się, że sztuka w tematyce chrześcijańskiej zastępuje rajski owoc grzechu jabłko właśnie wiśnią. Bardziej jednak pasowała by mi tu symbolika wiśni, jako rodzącego się człowieka. W wypadku Twojego wiersza byłby to opis końca jego dni. A może warto szukać głębiej... Może moglibyśmy doszukać się tam symboliki pokonywania własnych słabości... Można, można Twoim wierszem płynąć z myślami. 🙂
Jedna tylko sugestia językowa. Myślę, że Wkradła się przypadkiem. Otóż:
"Porywy są coraz bardziej dotkliwsze"
Poprawniej byłoby użyć formy "porywy są dotkliwsze" lub "porywy są bardziej dotkliwe". Szczególik, ale myślę, że warto poprawić. 🙂
Pozdrawiam, hej ho! 🙋🏻🤣
Twój wiersz świetnie oddaje dramaturgię opisywanego wydarzenia. Można też poszukiwać sensów. Zdarza się, że sztuka w tematyce chrześcijańskiej zastępuje rajski owoc grzechu jabłko właśnie wiśnią. Bardziej jednak pasowała by mi tu symbolika wiśni, jako rodzącego się człowieka. W wypadku Twojego wiersza byłby to opis końca jego dni. A może warto szukać głębiej... Może moglibyśmy doszukać się tam symboliki pokonywania własnych słabości... Można, można Twoim wierszem płynąć z myślami. 🙂
Jedna tylko sugestia językowa. Myślę, że Wkradła się przypadkiem. Otóż:
"Porywy są coraz bardziej dotkliwsze"
Poprawniej byłoby użyć formy "porywy są dotkliwsze" lub "porywy są bardziej dotkliwe". Szczególik, ale myślę, że warto poprawić. 🙂
Pozdrawiam, hej ho! 🙋🏻🤣
2022-11-16
Tak, trzeba szukać głębiej. Podoba mi się Twój tok myślenia. Ja też zawsze w wierszach szukam ukrytego przekazu, patrzę głębiej. fajne jest to, ze każdy ma inne spostrzeżenie, wyciąga inne wnioski, patrzy pod innym kątem.
Dzięki za podpowiedź, zmienię . I za miłe słowa
Pozdrawiam serdecznie :)
Dzięki za podpowiedź, zmienię . I za miłe słowa
Pozdrawiam serdecznie :)
Grzegorz67(*)
2022-11-16
Wołała Ciebie o pomoc?
Natura bezwzględna... wiadomo!
Pozdrawiam Ago, u mnie wołała o pomoc - brzoza, drwale jej pomogli.
Natura bezwzględna... wiadomo!
Pozdrawiam Ago, u mnie wołała o pomoc - brzoza, drwale jej pomogli.
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności