Jaś Darowski, dziewięciolatek
na szkarlatynę zachorował
dawne to lata, bo trzydzieste
w Brzeziu mieszkał z siostrą i bratem

Wzrok stracił i słuch, a życie jego
na kruchym już wisiało włosku
Lekarz bezradnie ręce rozłożył
nie umiał więcej pomóc chłopcu

Lecz Dulcissima, siostra zakonna
przyszła pocieszyć matkę w rozpaczy
"Będę się wstawiać za twoje dziecko
dam mu swe uszy i swoje oczy"

I tak się stało, chłopiec wyzdrowiał
widział i słyszał, radość wróciła
A że ofiarę Bóg przyjął chętnie
więc Dulcissima szczęśliwa była

Jaś potem dorósł, w Jana się zmienił
został poetą, dar wykorzystał
a na brytyjskiej mieszkając ziemi
tłumaczył wiersze polskich noblistów

Dulcissima zaś wzrok utraciwszy
widziała więcej, prorokowała
zdarta chorobą wkrótce odeszła
a choć już w niebie, wciąż służyć chciała

Bo serce które kocha bez granic
oddaje siebie w prostocie bliźnim
ufając Bogu, jest już spełnione

Najsłodsza* siostro, takie mi wyproś!



________________________________________
*Dulcissima- po łacinie najsłodsza