X

Logowanie



Zapomiałaś/eś hasła? Przejdź do procedury resetującej.

Niepokój

Wiersz Miesiąca 0
nieregularny
2025-07-08 21:25


Nie rozpoznaję już kształtu siebie.
Gdzieś wśród fal obcych twarzy
rozplątałam się —
każdy głos jak nić,
ciągnąca mnie ku punktowi zniknięcia.

Nie wiem już, kim jestem.
Lustro nie oddaje pamięci,
tylko spojrzenie, którego nie znam.
Moje palce rozmazują szkło,
jakby mogły dosięgnąć
kogoś pół-zapomnianego.

Może jestem
dziewczyną śledzącą znikające chmury na ławce w parku,
kobietą rozmytą na obrzeżach cudzego życia,
ciałem wypowiedzianym w czasie przeszłym,
echem bez początku.

Fotografia —
zagięta na rogach,
bez podpisu.
A jednak
patrzę.
A jednak
pytam.

Kim jestem,
gdy nikt nie patrzy?

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony
4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.





Komentarze

Kolor wiersza: zielony


Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.


Waldi1
Waldi1
ponad dwanaście godzin temu
powiem za Stanisławem ... a dodam jeszcze ... że jesteś pięknym człowiekiem i tylko człowiekiem bez ...maski ... pozdrawiam serdecznie ...

Agata Agata
Agata Agata
dzień temu
Wie rsz na pełną 💯

Mitylene
Mitylene
dwa dni temu
Przybieramy maski jak mawiał mistrz Gombrowicz i za kazdy razem zakładamy inną w zależności od sytuacji, w której się znajdziemy...Być może i musimy te maski zakładać przed samymi sobą...Kim jestem gdy nikt nie patrzy - brzmi pytanie na końcu, a kim jestem przed samym sobą? Jak samemu sobie spojrzeć " w twarz" odbitą w lustrze...to chyba często najtrudniejsze ta konfrontacja z własnym " ja"...Interesujący wiersz! Pozdrawiam:)

sturecki
sturecki
dwa dni temu
Poruszający portret zagubienia, intymny i cichy – jak rozmowa z własnym cieniem. W tym pytaniu „kim jestem, gdy nikt nie patrzy?” brzmi cały dramat tożsamości, która rozmywa się między wspomnieniem a brakiem odbicia. Bo czasem niepokój to nie lęk przed światem, lecz przed sobą samą – nierozpoznaną, a wciąż obecną.
6/5

Eleanor Rigby
Eleanor Rigby
dwa dni temu
Niepokój egzystencjalny to motyw tego wiersza, podoba mi się szczególnie melancholijno-poetycka trzecia strofa :)


Pokaż mniej



X

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

X

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji

 

x
Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności