Na horyzoncie słońce jasnością budzi świat,
Promieniem go otula, rozprasza nocy chłód ,
Rozgląda się witając z uśmiechem nowy dzień,
Pogodnie, bez pośpiechu wędruje szlakiem swym.

Rozdaje radość życia, zwiastuny szczęścia śle,
Taktownie i wyniośle znosi rutynę dnia,
Spełnia swe obowiązki chroniąc nasz ziemski świat.
Stworzony dla wieczności, zachwyca nas co krok.

Co dzień w dobrym humorze, nie zna zmartwień ni trosk,
Radośnie promieniuje swoją astralną moc.
Kusi magiczną siłą, dba o nasz ziemski ład.
Ja bardzo mu zazdroszczę, tak pragnę słońcem być.

Przez mgielną chmur zasłonę, tylko na parę chwil
Chciałbym ciebie zobaczyć, wiedzieć, że dobrze ci.
Tęsknię za twą bliskością, bardzo mi ciebie brak,
Bo trudno żyć, gdy miłość zamarła w wiecznym śnie.

Tak marzę, blisko ciebie, gdzie promyk słońca trwa
Choć jeden dzień, raz jeszcze, przy tobie słodko śnić.
Za chmurkę gdzieś się schować, zapomnieć cały świat,
Po prostu razem z tobą być znowu sam na sam.