Twoje Wiersze - Zranione Serce

Zranione Serce

biały (bez rymów)

2024-04-24 13:39

Na zimnym peronie, łzy splatają się z deszczem,
Zranione serce pije gorycz samotności.
Po torach rozrzucone skrawki uczuć,
Szuka czarnego węgla jak zagubione dziecko.

Ból ściska moją pierś jak imadło,
Ile razy wbijano igłę w tę wrażliwość!
Krzyk cichnie w pustce, nikt go nie słyszy,
Słowa ulatują bez echa w nicość.

Ciężar życia spakowany w walizkach,
Skaleczone uczucia, winy i błędy.
Nowa nadzieja obiecana w pociągu,
Trzymam bilet na lepsze jutro w dłoni.

Wagony pędzą jak szalone bestie,
Stacje mijają, nadzieje gasną.
Czy pociąg kiedyś się zatrzyma dla niej?
Czy smutek ponownie ogarnie jej duszę?

Autor wiersza
Damian Moszek

autor

Damian Moszek^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Sabina

2024-04-24

Poruszające wierszowanie 🙂

Konstantynopolitańczykowiańczyk^(*)

2024-04-24

słabości się nie powinno wyjmować na wierzch ponieważ poza zasięgiem ludzkich rąk i stóp w tym czasie punkty zwrotne nie tylko twarde jak to mówią że będzie to możliwe

Elżbieta

2024-04-24

Pomyślałam , czytając, Twój smutny wiersz, że w życiu tak się zdarza, że wsiądziemy nie do tego pociągu, albo spóźnimy się na swój, peron można pomylić i bilet zgubić... tak mogło być! Nie można tylko stracić nadziei na ten właściwy... uważam, że w życiu wszystko jest po coś!
Pozdrawiam serdecznie⭐

samisen

2024-04-24

Wiadomo, że trzymając bilet na lepsze jutro to tylko w dłoni…
Rozpędzone wagony mkną po torach samotności i nie zamierzają zatrzymać się wcale…
Kiedyś aby dostać się do takiego pociągu trzeba było wchodzić przez okno
Dzisiaj pociąg sam szuka nam torów przeznaczenia ...

Pozdrawiam :)