Kornel Passer dziękuję za interesującą wypowiedź. Zgadzam się, że szczęście w Raju jest niewystarczająco opisane przez co mamy nieco okrojony jego obraz. I tak sobie banalnie wyobrażamy, dwóch spacerujących ludzi wśród drzew, delektujących się smakiem zerwanych owoców itd...Stąd chyba pojawił się w naszych wyobrażeniach ten pierwiastek nudy :) Być może za bardzo jesteśmy przyzwyczajeni tutaj na ziemi, że zawsze coś się dzieje i to niekoniecznie dobrego, więc taki obraz raju jest dla nas wręcz niewyobrażalny ? I dlatego może ten temat tak nas wiecznie fascynuje. Pozdrawiam serdecznie!

Hm, pozwolicie, że się wtrącę? Może to niezbyt ładne, ale zaciekawił mnie ten wątek nudy w raju. Dla mnie bowiem nuda jest raczej stanem piekielnym, który charakteryzuje się swoistą beznadzieją trwania nieszczęśliwego. Nikt, kto jest w stanie radości i szczęścia, raczej się nie nudzi. a przeciwnie życzy sobie, by ten stan trwał w nieskończoność. „Raj” z istoty swojej jest symbolem stanu szczęścia, a można mieć co najwyżej uwagi do tego, że może w niewystarczający sposób to szczęście zostało w opisie raju przedstawione. Beztroskie życie w wiecznym ogrodzie w towarzystwie ukochanej kobiety raczej nie jest wyobrażeniem nudy. Zaznaczam, że według mojej wizji Adam i Ewa w raju oczywiście również uprawiają seks, bo już akcie stworzenia człowieka Bóg daje im przykazanie rozmnażania się i napełniania Ziemi. Rajski ogród daje mnóstwo możliwości twórczej aktywności, więc w żadnym wypadku nie zmieniłbym go na ziemskie troski o byt, nawet gdyby były „ciekawe”. Człowiek jest stworzony do szczęścia, a najlepszym dowodem na to jest fakt, że nasze organizmy najlepiej się mają w stanie szczęśliwości, a nie w stanie najciekawszych nawet problemów. Opowieść o raju , bez względu jak ją traktujemy, to znaczy nawet jeśli założymy, że jest tylko mitem, jest jedna z najbardziej nośnych znaczeniowo historii o kondycji ludzkiej. Proszę o potraktowanie mojej wypowiedzi jako curiosum, a sam wiersz jest świetny i zaskakujący w swojej wymowie. Serdecznie pozdrawiam:)

No wŁasnie nuda "goniŁaby" nudę....A tak mamy caŁy wachlarz ciekawych doznań w ziemskim życiu :) Pozdrawiam :)

Oj tak, temat Raju na pewno należy do ciekawych tematów podejmowanych w poezji. Jak się dobrze zastanowić, to nie wiadomo już co jest prawdą, a co fikcją w naszym ziemskim świecie. Afera goni aferkę :) Pozdrawiam Marku :)

Dziękuję za refleksję Elu. Pozdrawiam , życząc miŁego dnia :)

Dokładnie tak jak napisałaś...usamodzielniła się i już nie wszystkim to pasowało :) Pozdrawiam :)

Dzięki Waldi, pozdrawiam :)

Interpretacja bardzo ciekawa i co więcej wpisuje się w przesłanie wiersza, także cieszę się, że podzieliłeś się tymi refleksjami :) Pozdrawiam Krzysiu, miłego dnia :)

Temat pierwszych ludzi w Raju zawsze otwarty, więc jak najbardziej interpretacji nieskończenie wiele :) Pozdrawiam i życzę miłego dnia :)

Czasami trzeba zaryzykować nawet utratę raju...czy Ewie to się opłaciło, któż to wie? Dziękuję za refleksję i pozdrawiam serdecznie :)

Bo jak to zwykle bywa – Adam się wahał, a Ewa wzięła sprawy w swoje ręce; a potem i tak wszystko zwalili na nią, jak na klasycznego kozła ogrodowego!

Dziwne, że Adam się nie odważył...I tutaj od wieków krąży pytanie , dlaczego "padło" na Ewę :)

Tak ... i w końcu ktoś musiał ugryźć jabłko – nie z głodu, tylko z czystej ciekawości, czy za perfekcją nie kryje się odrobina pieprzu.

Być może było zbyt nudno w raju? Ile można siedzieć w cieniu drzew, ze sztucznie przyklejonym uśmiechem i podziwiać piękno idealnego do bólu raju?