Kapłan
na mszy złamanym głosem nagle powiedział :
…dziś z zalewu koło Włocławka wyłowiono…

nie dokończył
na chwilę obie dłonie złożył do modlitwy
w wielki szloch zmienił się chóralny śpiew

wróciłeś wtedy
z rękami skrępowanymi sznurami nienawiści
do nóg przywiązano Tobie ciężkie kamienie
na szyi upleciona pętla

ceną było twoje milczenie
na poświęconej sutannie zakrzepła krew

,,nie dajcie się nigdy zwyciężyć złu…’’
bądźcie w czynach i myślach zawsze czyści
porzućcie na zawsze kłamców sitwy
niech na te słowa nigdy nie zadrży powieka

żałobny dzwon znowu jak wtedy uderzy
powraca po raz kolejny bolesne wspomnienie
w czasie kiedy pokoju i zgody ciągle brak

w dniu okrągłej czterdziestej rocznicy

wracają słowa ostatniej homilii w kościele
świętych polskich braci męczenników
nadeszła pora poruszyć ludzkie sumienie
także w domu Boga
przy twojej teraz patronie nasz ulicy

w pamięci wyryta ostatnia przestroga
naprawdę jeden w życiu jest właściwy szlak
choć często wiedzie przez niezliczone zakręty

tam na końcu wędrówki czeka Miłość i Prawda

Błogosławiony Jerzy
spogląda na Ojczyznę z ołtarzy i pomników
ale powróci jeszcze raz
na macierzy łono

w lepszy dla wszystkich czas
jako nasz jeszcze jeden
święty