Pięknie napisałaś:):)serdeczności:)

Przekaz tego pięknego aczkolwiek melancholijnego wiersza bliski memu sercu...więc sobie pomilczę...

Księżyc jak wytrawny "kuglarz" potrafi oszukać, wszak sam słońcu promienie kradnie...udaje, że są jego zwodząc srebrem dziewczynę!
Piękny wiersz... 5/6
Pozdrawiam, Uleczko, dodaję wszystkie gwiazdki w zasłużonych proporcjach:))🌟

Pięknie wyglądasz w tej księżycowej poświacie, może ciut za bardzo przezroczyście, niczym duch bez ciała, ale czego się nie robi dla pięknego wiersza... :) Pozdrawiam serdecznie.

faktycznie do księżyca najlepiej się wyje nocą.
pozdr

Piękny wiersz.

Jak obcowanie z kosmiczną energią

Księżyc, i te trzy wymiary
Czwarty nie mówi, bo jest już stary

Jak zwykle u Ciebie... dzieje się :)
Jest co poczytać

Pozdrawiam miło,
M.

Przepieknie popłynęłas wierszem..

Ja pomilczę zachwycona 😊
Pozdrawiam

Ta dziewczyna jednak kocha słońce...
Pozdrawiam:)

Uśmiechnąłem się. 😊🤗 Po przeczytaniu wcześniej wiersza Kornela o prawdzie (z wczoraj pt. "W czeluściach umysłu"), Twój wiersz jawi się jako kolejna piękna odsłona w tym samym temacie. Mowa oczywiście o prawdzie.

W wierszu Twoim dostrzegam po pierwsze opowieść o kobiecie, ktora zmęczona bólem, jaki został jej zadany, szuka ucieczki w zapomnieniu. Stąd ten motyw nocy, ucieczki w sen. Wyraźnie jest tu mowa o zmaganiu się z zaakceptowaniem prawdy o tym, co dla peelki trudne. Pięknie to wszystko ujęłaś w poetycką szatę.

Natomiast pozwolę sobie przedstawić nieco inne spojrzenie na Twój wiersz. Trochę bardziej korelujące właśnie z wierszem Kornela o prawdzie oraz dodajacz oczywicha kilka kropli "mojości" (z tych zaiste katolickich).

Otóż:

Świt zamknął oczy gwiazdom —> cudne poetyckie przedstawienie nocy. Natomiast świt tudzież jutrzenka jest także symbolem Zmartwychwstałego Chrystusa. W tym sensie powyższe stwierdzenie z wiersza znaczyło by tyle, że oto nie ma już nic piękniejszego nad Zmartwychwstałego Pana. Swoiste wyznanie wiary i uwielbienie w jednym.


otworzył prawdzie —> z kontekstu: otworzył oczy prawdzie. No, I tu wpada tematyka poruszona u Kornela. Natomiast ja skwituję tak, że oto Zmartwychwstanie Jezusa objawiło całą i jedyną Prawdę.


i jak co dzień
stoję w niej naga —> stawanie nagim w prawdzie, to jest zadanie, do którego Bóg zachęca człowieka od dnia jego stworzenia. Pokora. Pokora jest właśnie cnotą, która polega na stawaniu w prawdzie o sobie samym przed Bogiem.

odarta z marzeń —> tendencja w świecie jest taka, żeby ubustwiać marzycielstwo. W ten sposób bowiem człowiek żyje ułudą. Marnuje swoją teraźniejszość na wyobrażanie sobie świata, który nie istnieje. W tym kontekście odarcie z marzeń jest jak najbardziej wskazane. Innymi słowy chodzi tu o stan, w którym człowiek zaczyna prawdziwie żyć swoją codziennością, swoim prawdziwym życiem.

zmarznięta do szpiku wiary —> znamy związek frazeologiczny, który brzmi: być zmarznietym do szpiku kości. U Ciebie lekka parafraza tego zwrotu. Może to zazgrzytać, że niby jak wiara może być przemarznięta. Szczególnie w kontekście wcześniejszych wersów. Natomiast ja sobie wydumałem, że chodzi o takie zimne spojrzenie na rzeczywistość. Takie – przepraszam – typowo męskie: chłodne spojrzenie. W tym sensie Twój wers znaczyłby, że ta prawda Zmartwychwstałego, o której była mowa, przenika peelkę aż do głębi. W tym miejscu nawet wiara jest nią ogarniętą, tak, że niemalże przestaje być wiarą. Tu już zachodzi dotknięcie prawdy, a więc poznanie. A jak coś jest poznane, a więc posiada się doświadczenie czegoś, to już nie ma mowy o wierze, ale o jest właśnie pewność, doświadczenie prawdy.

Usta szepczą:
byle do nocy,
byle do nocy... —> to jest jakby uzewnętrznione pragnienie ochłody, choć ona nie będzie odczuciem oddalenia, ale wręcz przeciwnie – zanurzeniem w głębię prawdy Bożej, co za chwilę się okaże.

Zmierzch ukoi ból,
oszuka strach —> tu bym widział odniesienie do Bożego cienia, którym On okrywa tudzież dotyka, gdy chce stanąć naprzeciw człowieka. W Starym Testamencie Bóg nie mógł stanąć twarzą w twarz z Bogiem, bo umarłby ów człowiek. Jest taki piekny wers w Ewangelii Łukasza podczas sceny zwiastowania. Aniol oznajmia Maryi Radosną Nowinę, a ona pyta go, w jaki sposób miałoby się dokonać to, o czym ob mówi. I czytamy tam:

"Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym." (Łk 1,35)

W niektorych przekladach znalezc mozna tlumaczenie: "cień Najwyższego okryte cię"

To właśnie do tego cienia Bożego odnosiłbym słowa z Twojego wiersza. Ból i strach pochodzący z doczesnego życia z czasu nim poznało się Prawdę Zmartwychwstałego ukojony zostanie właśnie w Bogu.

a księżyc kuglarz
otuli drżące serce
płaszczem
sennych złudzeń —> tu wezmę całość. Księżyc jest tym, który daje światło w ciemności, w nocy. Tym sposobem nigdy nie panuje na świecie całkowita ciemność. Człowiekowi nie jest znane doświadczenie zupełnego braku światła. Poza tym utarło się w naszym potocznym myśleniu utożsamiać noc ze złem. Tymczasem, czytając pierwszy rozdział Księgi Rodzaju możemy zauważyć, że wszystko co stworzył Bóg, było dobre. Tutaj wchodzi także temat światłości, ktora święci w ciemnościach, a o której mówił Jezus. W tym sensie wiara w Boga, Prawda Zmartwychwstałego, rozprasza mroki ciemności.

Przez kilka godzin
znów będę księżycową dziewczyną,
której niebo rzuciło do stóp
cały świat. —> a tu chrześcijańskie cudo poetyckie 🙃 Jakby obraz z Apokalipsy św. Jana, gdzie przedstawiona jest kobieta z wieńcem na głowie z gwiazd dwunastu, która pod stopami ma księżyc. No, wypisz - wymaluj księżycowa dziewczyna. 🙃🤗 Widzimy w tej kobiecie Maryję, a to przez to, że ona utożsamia swoją osobą Kościół Święty – Oblubienicę Baranka.

Mielibyśmy tu więc u Ciebie, droga Urszulo, piękne poetyckie przedstawienie kobiety głęboko wierzącej, która stając w prawdzie przed Bogiem, nie zamazuje uludami trudów życia, ale siłę do pokonywania ich odnajduje w Bogu, w Chrystusie Zmartwychwstałym. A dzięki temu nie są jej straszne działania świata, przez co ona sama jawi się jako ta, która nad nim góruje mocą płynącą od Boga, tak, że nawet noc, a więc zło nie są jej straszne.

To taka interpretacja bardziej "mojsza".
Pięknie napisałaś swój wiersz. Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Mimo mroku nocy jest w niej coś tak kojącego, że pragniemy się w niej schować.
Pozdrawiam serdecznie 6/5*

Może to nastrój, może życie, ale wiersz mnie mocno wzruszył.

https://www.youtube.com/watch?v=DLOth-BuCNY
Dzięki Ulko :)

Bywa i tak, delikatnie, byle do nocy...
Pozdrawiam serdecznie🍀

dla Ciebie też bym rzucił cały świat do stóp ... pozdrawiam serdecznie ...