Twoje Wiersze - Jeszcze...

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

SuviMay

2021-02-13

Rewelacyjnie uchwyciłaś tę miażdżącą scenę. Masz talent, Dziewczyno ;) Kiedyś napisałam krótką miniaturę o tym samym tytule, nawet pasuje do tego klimatu. Zajrzyj, jeśli masz chęć. No i gratki, naprawdę bomba, co tam będę szukać jakichś wyszukanych słów 😘

SuviMay

2021-02-13

Haha, oh my Girl! Mój ulotny impresjonizm, jak to ciekawie określasz, może i jest aktualnie w wierszach, ale w życiu, jak to w życiu. Taką "knajpę z historiami - pięściami" mam niemal na co dzień. I są one najpiękniejsze, bo żywe, prawdziwe i z polotem, tak jak Twoje obrazy. Tylko naprawdę niewiele osób potrafi z tego reality zrobić sztukę, tak jak między innymi Ty 😘

Urszula Ganc

2021-02-13

No to kamień z serca, bo powiem Ci, że Twojej oceny bałam się najbardziej. Zastanawiałam się czy Twój ulotny impresjonizm zniesie pięść tej potoczności. <3

Kornel Passer

2021-02-12

Zrobił mi się w głowie jakiś specjalny kanał do odbioru Twoich klimatów. Biorę na razie wszystko jak leci... Czasem jedyne piękno jakie da się wykrzesać z człowieka , to właśnie taka quasi bluesowa zaduma nad życiem.

Urszula Ganc

2021-02-13

I zadrżała ręka na klawiaturze, gdy przyszło mi skomentować taki komplement. Dziękuję :)Wiesz, ja myślę, że to - jeszcze- ma bardzo dużo siły. Przynajmniej u mnie tak jest.

Chris^(*)

2021-02-12

Witaj Urszulo. Ładna miniatura. Fajny przypis. Nasuwa się pytanie, jak Podmiot liryczny pozbędzie się tęsknoty to co dalej? ;) Czy życie stanie się lepsze, może łatwiejsze, ale czy lepsze? Ciekawy wiersz do dalszych rozważań. Pozdrawiam z podobaniem!

Urszula Ganc

2021-02-13

To -jeszcze - jest nieśmiertelne - i w tym tkwi moja nadzieja. Dziękuję za ciekawy komentarz. Pozdrawiam.

LidiaM-9

2021-02-12

Robi wrażenie! Jeśli podmiot uspokoił nawet sumienie, to z tęsknotą też się upora, jednakże puste takie życie... Treść i forma bez zarzutu. Pozdrawiam.

Urszula Ganc

2021-02-12

Wiesz, wydaje mi się, że czasami łatwiej oszukać własne sumienie: "inni też tak robią, nie miałem wyjścia, w dzisiejszym świecie nie da się inaczej, itp.", niż tę tęsknotę, która nawet niezwerbalizowana dręczy i męczy nas - zjadaczy chleba :). Dziękuję, pozdrowienia serdeczne.

Anuk

2021-02-12

Świetny wiersz Ula, bardzo obrazowo wszystko opisałaś. pozdrawiam serdecznie

Urszula Ganc

2021-02-12

Dzięki, ja też pozdrawiam.

Marek Żak

2021-02-12

Z tymi tęsknotami to niejeden / niejedna ma problemy. Fajny tekst. M

Urszula Ganc

2021-02-12

Ale dobrze, że są. Narkoza codzienności jest bardzo niebezpieczna. Dziękuję i pozdrawiam.

konvalove

2021-02-12

Przepiękny wiersz. Prawdziwy i dobitny. Mówiący o rozterkach, które - gdy o nich myślę - mam wrażenie, że pojawiają się w pewnej chwili u większości ludzi. Treść jest mi bliska, a forma, w jaką ubrałaś słowa jest idealna; wiem kiedy odetchnąć chwilę, a kiedy czytać na jednym oddechu. Bardzo cenię to sobie w utworach, takie doszlifowanie do ostatniej kropki. Pozdrawiam.

Urszula Ganc

2021-02-12

Dokładnie. Myślę tak samo. Szczęśliwy ten, kto nigdy nie czuł tych emocji. Dobrze, że mamy tę bliżej niesprecyzowaną tęsknotę w sercu, która - gdy proza codzienności niepostrzeżenie zaczyna osaczać nasze życie - wysyła nam sygnały ostrzegawcze. Przynajmniej ja tak mam. Dziękuję Ci za komentarz.

Baba-Goga

2021-02-12

Aż poczułam ciarki na grzbiecie.
Tęsknota silniejsza niż sumienie, głębiej schowana niż ono, to iskra, której nie da się zgasić.
Nawet, jeśli tylko zasłyszane - świetnie spisane.
I choć to miniatura, to napięcie narasta, aż do ostatniego wiersza.

Urszula Ganc

2021-02-12

Dziękuję. Czasem lubię posłuchać, o czym mówi otaczający mnie tłum. Zasłyszeć, nie podsłuchać ;) - to wielka różnica.

Iks Weli

2021-02-12

Monolog, jak ze sceny o pewnym przypadku zatopienia smutków... Trudno jest zagrać tęsknotę i nie tak łatwo wystawić ją za drzwi. No, smutny obrazek, a jak się tak panoszy po knajpach, to tym bardziej smutny :) Pozdrowionka