X
Teatr codzienności
biały (bez rymów)
2020-10-22 18:10
Trudno jest odróżnić uśmiech prawdziwy od udawanego,
Dopiero oczy powiedzą nam, co kryje się w człowieku.
Nie każdy jednak, potrafi ten sekret rozszyfrować,
Stąd w dużej mierze na ulicach widujemy maski, a nie twarze.
Taki świat i takie czasy, ktoś może to spuentować,
Mamy swoje sprawy, zawsze gdzieś się spieszymy.
Czasem warto zwolnić, przystanąć, dać coś od siebie,
Być może dzięki temu, będziemy w stanie komuś pomóc.
Zazwyczaj jeśli człowiek wsparcia potrzebuje, to nie prosi,
Krępuje się, nie potrafi, albo boi się bolesnego odtrącenia.
Ludzie cierpią w samotności, a ona jeszcze ich pogrąża,
Nie bądźmy egoistami, są też inni na tym świecie.
Dopiero oczy powiedzą nam, co kryje się w człowieku.
Nie każdy jednak, potrafi ten sekret rozszyfrować,
Stąd w dużej mierze na ulicach widujemy maski, a nie twarze.
Taki świat i takie czasy, ktoś może to spuentować,
Mamy swoje sprawy, zawsze gdzieś się spieszymy.
Czasem warto zwolnić, przystanąć, dać coś od siebie,
Być może dzięki temu, będziemy w stanie komuś pomóc.
Zazwyczaj jeśli człowiek wsparcia potrzebuje, to nie prosi,
Krępuje się, nie potrafi, albo boi się bolesnego odtrącenia.
Ludzie cierpią w samotności, a ona jeszcze ich pogrąża,
Nie bądźmy egoistami, są też inni na tym świecie.
