Społeczna liryka do poczytania przy kawce i ciastku...

Cześć,

na pewno chciałabym Cię na wstępie powitać na TW - to portal, na którym znajdziesz wiersze absolutnie przeróżne, więc bardzo możliwe, że będzie tutaj coś również dla Ciebie (mam taką nadzieję).
Debiutujesz wierszem, w którym czuć niemoc peelki odnośnie życia. Mam wrażenie, że głównym źródłem jej problemów są niemiłe wspomnienia; możliwe, że coś się w jej życiu wydarzyło (lub wciąż wydarza), przez co nie ma drogi ucieczki. Więzienie we własnych myślach to straszną przypadłość, i niestety coraz więcej ludzi się z tym boryka. Ale wiesz, te pytania retoryczne w pierwszej i ostatniej strofie dają poczucie nadziei, tak jakby peelka mimo wzmianki o śmierci, szuka jeszcze dla siebie pomocy, i to jest bardzo pocieszające. I tak po przeczytaniu chciałoby się zaprosić peelkę na wspólne oglądanie gwiazd i zwyczajne, ludzkie pocieszenie.

Mamy czerwony kolor wiersza, więc przytulam i serdecznie pozdrawiam! Do napisania pod innymi wierszami.